Kształt wiązki radarowej zwykle tworzy wzór stożkowy lub wachlarzowy, promieniujący od anteny radaru w przestrzeni trójwymiarowej. Na kształt ten wpływa konstrukcja i właściwości anteny radaru, w tym jej rozmiar apertury, typ anteny (taki jak układ paraboliczny lub fazowany) oraz możliwości kształtowania wiązki. W niektórych systemach radarowych, zwłaszcza tych wyposażonych w anteny kierunkowe lub techniki kształtowania wiązki, kształt wiązki można kontrolować i kształtować w celu optymalizacji zasięgu i skupienia energii w określonych kierunkach zainteresowania. Kształt wiązki radaru odgrywa kluczową rolę w określaniu obszaru jego pokrycia, rozdzielczości przestrzennej oraz skuteczności wykrywania i śledzenia celów w polu widzenia.
Kształt anteny radarowej może się różnić w zależności od jej konstrukcji i potrzeb operacyjnych. Typowe formy obejmują reflektory paraboliczne, które skupiają fale radarowe w wąską wiązkę do zastosowań dalekiego zasięgu i dużego wzmocnienia, oraz układy fazowane, które wykorzystują wiele elementów anteny do elektronicznego sterowania i kształtowania wiązki. Wybór kształtu anteny wpływa na takie czynniki, jak szerokość wiązki, kierunkowość i charakterystyka promieniowania, które są niezbędne do optymalizacji działania radaru pod względem zasięgu, rozdzielczości i czułości. Anteny radarowe są projektowane tak, aby uzyskać określoną charakterystykę wiązki dostosowaną do ich zamierzonych zastosowań, począwszy od precyzyjnego śledzenia i obrazowania po szeroki nadzór i komunikację.
Utrata kształtu wiązki w radarze odnosi się do zmniejszenia rezystancji sygnału lub koncentracji energii w miarę rozchodzenia się wiązki radaru od anteny. Gdy fale radarowe rozchodzą się w przestrzeni, rozchodzą się i tracą intensywność z powodu takich czynników, jak propagacja geometryczna i dyfrakcja. Utrata kształtu wiązki staje się znacząca przy większych odległościach od anteny radaru, co prowadzi do zmniejszenia siły sygnału i zmniejszonych możliwości wykrywania na większych dystansach. Inżynierowie radarowi uwzględniają utratę kształtu wiązki podczas projektowania systemu i analizy wydajności, aby zapewnić odpowiedni zasięg sygnału i niezawodność w pożądanym zakresie operacyjnym. Techniki takie jak kształtowanie wiązki, optymalizacja konstrukcji anteny i zarządzanie energią służą do łagodzenia utraty kształtu wiązki i maksymalizacji wydajności radaru w skutecznym wykrywaniu i śledzeniu celów w obszarze zasięgu radaru.