W terminologii radarowej rozpraszacz odnosi się do obiektu lub celu, który odbija lub rozprasza fale radarowe. W kontekście systemów radarowych umiejętność wykrywania i charakteryzowania rozpraszaczy jest podstawą ich działania, gdyż pozwala na wykrywanie, śledzenie i identyfikację obiektów znajdujących się w obszarze zasięgu radaru. Rozpraszacze mogą znacznie różnić się rozmiarem, kształtem i składem materiału, wpływając na sposób, w jaki wchodzą w interakcję z falami radarowymi i pojawiają się w wynikach radaru.
Poza radarem rozpraszacz to dowolny obiekt lub powierzchnia, która powoduje, że padające fale (takie jak fale elektromagnetyczne lub fale akustyczne) zmieniają kierunek i rozpraszają się po uderzeniu. To zjawisko dyfuzji ma miejsce, gdy fala napotyka zmiany w ośrodku, przez który przechodzi, napotykając obiekty lub powierzchnie graniczne, które powodują odbicia lub dyfrakcję. Rozpraszacze mogą być naturalne, np. cząsteczki atmosferyczne powodujące rozpraszanie światła po niebie, lub inżynieryjne, np. reflektory radarowe zaprojektowane w celu poprawy widoczności obiektów dla systemów radarowych.
Rozpraszacz punktowy to koncepcja teoretyczna stosowana w analizie sygnału radarowego w celu uproszczenia zrozumienia interakcji fal radarowych z obiektami. Reprezentuje wyidealizowany rozpraszacz, który odbija fale radarowe jednakowo we wszystkich kierunkach, niezależnie od kąta padania i polaryzacji sygnału radarowego. Koncepcja ta jest przydatna w teorii i modelowaniu radarów do przewidywania przekrojów radarowych i zrozumienia podstaw odbicia i rozpraszania fal. Chociaż obiekty ze świata rzeczywistego nie wykazują doskonale zachowania związanego z rozpraszaniem punktów, zrozumienie czynników rozpraszających punkty pomaga w opracowaniu algorytmów przetwarzania sygnału radarowego i optymalizacji wydajności systemu radarowego.