Radar ma kilka ważnych zastosowań w eksploracji kosmosu i operacjach satelitarnych. Kluczowym zastosowaniem są obserwacje Ziemi, gdzie czujniki radarowe na pokładach satelitów służą do monitorowania powierzchni i atmosfery planety. Na przykład systemy radarów z syntetyczną aperturą (SAR) mogą generować obrazy powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości, niezależnie od warunków pogodowych i pory dnia. Obrazy te są cenne przy mapowaniu terenu, monitorowaniu zmian w użytkowaniu gruntów, wykrywaniu wylesiania, ocenie klęsk żywiołowych, takich jak trzęsienia ziemi lub powodzie, a także obserwacji pokrywy lodowej i ruchu w regionach polarnych. Radar w kosmosie pomaga również śledzić śmieci kosmiczne, aby zapobiegać kolizjom z działającymi satelitami i statkami kosmicznymi, przyczyniając się do zwiększania świadomości sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej i bezpieczeństwa orbitalnego.
Zasięg, na jakim radar może działać w przestrzeni kosmicznej, zależy od kilku czynników, w tym mocy systemu radarowego, częstotliwości wykorzystywanych fal radarowych oraz charakterystyki obserwowanych lub śledzonych obiektów. W zastosowaniach związanych z obserwacją Ziemi kosmiczne systemy radarowe, takie jak SAR, mogą zazwyczaj działać w odległościach wystarczających do rejestrowania szczegółowych obrazów powierzchni Ziemi w odległości od kilkuset do ponad tysiąca kilometrów od satelity. Systemy te wykorzystują zaawansowane techniki przetwarzania sygnału w celu poprawy rozdzielczości i czułości, umożliwiając im wykrywanie subtelnych zmian w terenie lub cechach powierzchni. Do śledzenia śmieci kosmicznych i innych obiektów na orbicie systemy radarowe mogą działać na jeszcze większe odległości, w zależności od konkretnych wymagań misji i możliwości technologii radarowej rozmieszczonej w przestrzeni kosmicznej.
