Spójna detekcja w przetwarzaniu sygnału odnosi się do metody, w której odebrany sygnał jest mieszany (mnożony) z sygnałem lokalnego oscylatora, który jest zsynchronizowany fazowo z transmitowanym sygnałem lotniskowca. Podejście to pozwala zachować zależność fazową pomiędzy sygnałami nadawanymi i odbieranymi, umożliwiając dokładne odtworzenie przesyłanych danych. Detekcja koherentna jest powszechnie stosowana w komunikacji radiowej, systemach radarowych i komunikacji optycznej do demodulacji sygnałów i wydobywania informacji, takich jak amplituda, faza i częstotliwość. Technika ta oferuje wysoką czułość i jest w stanie wykryć słabe sygnały, ale wymaga precyzyjnej synchronizacji pomiędzy lokalnym oscylatorem a odbieranym sygnałem.
Z drugiej strony detekcja niekoherentna nie wymaga synchronizacji fazowej pomiędzy odbieranym sygnałem a lokalnym oscylatorem. Zamiast tego zazwyczaj obejmuje techniki takie jak wykrywanie obwiedni, gdzie zmiany amplitudy odbieranego sygnału są wykrywane bezpośrednio, bez odniesienia do jego fazy. Detekcja niespójna jest prostsza do wdrożenia i mniej wrażliwa na fluktuacje lub zmiany fazy, ale może mieć niższą czułość detekcji w porównaniu z detekcją koherentną. Jest powszechnie stosowany w zastosowaniach, w których spójność fazowa jest trudna do utrzymania lub niepotrzebna, na przykład w odbiornikach modulowanych radiowo (AM) lub prostych systemach radarowych.
Spójna demodulacja odnosi się do procesu, w którym odebrany sygnał jest demodulowany przy użyciu technik detekcji koherentnej, z zachowaniem zależności fazowej pomiędzy sygnałami nadawanymi i odbieranymi. Podejście to pozwala na precyzyjne odtworzenie sygnału modulacyjnego (np. danych lub informacji) zakodowanego na fali nośnej. Spójna demodulacja jest szczególnie skuteczna w zastosowaniach wymagających precyzyjnego pomiaru zmian fazy, częstotliwości lub amplitudy odbieranego sygnału, np. w szybkiej komunikacji cyfrowej lub systemach radarowych.
Z kolei demodulacja niekoherentna polega na demodulacji odbieranego sygnału bez zachowania spójności fazowej pomiędzy sygnałami nadawanymi i odbieranymi. Metoda ta zasadniczo opiera się na technikach takich jak wykrywanie obwiedni, gdzie w celu odzyskania sygnału modulacyjnego wyodrębniane są jedynie zmiany amplitudy odebranego sygnału. Niekoherentna demodulacja jest prostsza i bardziej odporna na wahania fazy, ale może wymagać pewnej czułości i dokładności w porównaniu z demodulacją koherentną. Jest często używany w zastosowaniach, w których trudno jest osiągnąć lub utrzymać spójność fazową.
Spójne przetwarzanie odnosi się do technik przetwarzania sygnałów, które polegają na utrzymaniu spójności fazowej pomiędzy sygnałami przesyłanymi i odbieranymi. Techniki te obejmują między innymi spójną integrację, spójną detekcję i przetwarzanie Dopplera. Spójne przetwarzanie ma kluczowe znaczenie w systemach radarowych, systemach komunikacyjnych i innych zastosowaniach wymagających precyzyjnego pomiaru zmian fazy, częstotliwości lub amplitudy sygnału.
Z drugiej strony przetwarzanie niespójne obejmuje techniki przetwarzania sygnału, które nie wymagają utrzymywania spójności fazowej pomiędzy sygnałami przesyłanymi i odbieranymi. Techniki te mogą obejmować uśrednianie, wykrywanie obwiedni lub sumowanie amplitud. Przetwarzanie niespójne jest prostsze do wdrożenia i mniej wrażliwe na zmiany fazowe, ale może mieć ograniczenia w zakresie czułości i dokładności w porównaniu z technikami przetwarzania spójnego.
W kontekście przechwytywania przesunięcia częstotliwości (FSK) detekcja koherentna odnosi się do demodulacji sygnałów FSK poprzez utrzymanie spójności fazowej pomiędzy odebranym sygnałem a lokalnym oscylatorem dostrojonym do częstotliwości nośnych odpowiadających modulacji FSK. Pozwala to na precyzyjne odtworzenie danych cyfrowych zakodowanych w zmianach częstotliwości sygnału FSK. Spójne wykrywanie FSK jest skuteczne w szybkich systemach komunikacji cyfrowej, gdzie do odzyskiwania danych niezbędna jest precyzyjna synchronizacja taktowania i częstotliwości.
Niekoherentna detekcja FSK polega na demodulacji sygnału FSK bez zachowania spójności fazowej pomiędzy odbieranym sygnałem a lokalnym oscylatorem. Techniki niespójnej demodulacji FSK mogą obejmować metody takie jak obwody dyskryminatora częstotliwości lub detektory obwiedni, które wykrywają zmiany częstotliwości sygnału bez bezpośredniego odniesienia do fazy. Niekoherentna detekcja FSK jest prostsza i bardziej odporna na zmiany fazowe, ale może wykazywać niższą czułość i dokładność w porównaniu z technikami detekcji koherentnej. Jest często używany w zastosowaniach, w których trudno jest osiągnąć spójność fazową lub gdzie preferowane są prostsze konstrukcje odbiorników.