Luchtzoekradar werkt doorgaans op microgolffrequenties, vooral in het frequentiebereik van de S-band (2-4 GHz) of L-band (1-2 GHz). Deze frequenties zijn zeer geschikt voor luchtzoekradar, omdat ze een goede balans bieden tussen bereik, resolutie en atmosferische penetratie. S-bandradar biedt bijvoorbeeld een relatief hoge resolutie en kan kleine doelen op middellange tot lange afstanden detecteren, waardoor deze geschikt is voor toepassingen zoals luchtverkeersleiding, weermonitoring en militaire bewaking.
De band die wordt gebruikt voor luchtzoekradar varieert afhankelijk van het specifieke radarsysteem en de beoogde toepassing ervan. Gemeenschappelijke banden zijn onder meer de S-band (2-4 GHz) en de L-band (1-2 GHz), die op grote schaal worden gebruikt voor bewakings- en detectiedoeleinden over lange afstanden. De keuze van de frequentieband wordt beïnvloed door factoren zoals het gewenste bereik, de doelgrootte, atmosferische omstandigheden en regelgevingsoverwegingen. Elke band biedt unieke voordelen op het gebied van prestaties en mogelijkheden, waardoor radarsystemen vliegtuigen en andere doelen in het luchtruim effectief kunnen detecteren en volgen.
De frequentie van de AWR-radar (Airborne Warning and Control Radar) ligt over het algemeen in het frequentiebereik van de X-band (8-12 GHz) of C-band (4-8 GHz). Deze banden worden gekozen voor AWR-radar vanwege hun vermogen om een hoge resolutie en nauwkeurigheid te bieden bij het detecteren en volgen van doelen in de lucht over lange afstanden. X-bandradar biedt bijvoorbeeld een fijne resolutie en wordt vaak gebruikt in militaire vliegtuigen voor bewaking, vroegtijdige waarschuwing en toepassingen voor het volgen van doelen. De specifieke frequentie in deze banden kan variëren afhankelijk van de ontwerpvereisten van het radarsysteem en de operationele specificaties.
Het frequentiebereik van luchtradar strekt zich doorgaans uit van de L-band (1-2 GHz) tot de Ku-band (12-18 GHz), en bestrijkt een breed frequentiebereik dat is geoptimaliseerd voor verschillende operationele vereisten. Lagere frequentiebanden zoals de L-band zijn geschikt voor langeafstandsbewaking en penetratie in atmosferische omstandigheden, terwijl hogere frequentiebanden zoals Ku-band een verbeterde resolutie en nauwkeurigheid bieden voor het richten en volgen van toepassingen. De selectie van het frequentiebereik hangt af van factoren zoals het beoogde gebruik van de radar, prestatie-eisen, omgevingsomstandigheden en technologische beperkingen. Radarsystemen in de lucht profiteren van deze frequentiebereiken om verschillende mogelijkheden te bereiken, variërend van grondkartering en weerobservatie tot doeldetectie en navigatie in verschillende lucht- en ruimtevaart- en militaire toepassingen.
