Met een roterende radar wordt een radarsysteem bedoeld dat is uitgerust met een antenne die rond een verticale as draait. Door deze roterende beweging kan de radar de omgeving in alle richtingen scannen, meestal in een cirkel van 360 graden. De roterende antenne zendt pulsen van elektromagnetische golven uit en detecteert echo’s die worden gereflecteerd door objecten binnen het dekkingsgebied. Door continu te draaien, zwaait de radarantenne de uitgezonden straal over het azimutvlak, waardoor doelen zoals schepen, vliegtuigen of weersverschijnselen onder verschillende hoeken ten opzichte van de positie van de radar kunnen worden gedetecteerd en gevolgd. Roterende radars worden vaak gebruikt in toepassingen die uitgebreide bewakings-, navigatie- en detectiemogelijkheden vereisen, zoals bij militaire operaties, luchtverkeersleiding en maritieme navigatie.
De belangrijkste reden voor het roteren van de radar is het verkrijgen van volledige dekking van het luchtruim of terrein rondom de radarinstallatie. Door de radarantenne te draaien, kan het systeem het gehele azimutvlak scannen en ervoor zorgen dat het doelen vanuit alle richtingen detecteert en volgt. Deze scanmogelijkheid is essentieel voor monitoring- en surveillancetoepassingen waarbij situationeel bewustzijn en vroege detectie van bedreigingen of gevaren essentieel zijn. Door de roterende beweging kan de radar continu pulsen van elektromagnetische golven verzenden en ontvangen, waardoor realtime informatie wordt verstrekt over de locatie, snelheid en richting van doelen binnen het operationele bereik. In militaire contexten verbeteren roterende radars de defensiecapaciteiten door tijdige detectie en tracking van bedreigingen vanuit de lucht en aan de oppervlakte mogelijk te maken.
Op schepen worden radarsystemen grofweg ingedeeld in twee hoofdtypen: navigatieradar en oppervlaktezoekradar. Navigatieradar wordt voornamelijk gebruikt voor het vermijden van aanvaringen en veilige navigatie op zee. Het geeft informatie over nabijgelegen schepen, kustlijnen en navigatiegevaren door hun posities ten opzichte van het schip weer te geven. Navigatieradars werken doorgaans in het frequentiebereik van de X-band of S-band en zijn geoptimaliseerd voor korte tot middellange detectie en nauwkeurige targeting. Oppervlaktezoekradar is daarentegen ontworpen voor bredere surveillancetaken. Het scant grotere delen van het zeeoppervlak om schepen, vliegtuigen en andere objecten op grotere afstanden te detecteren en te volgen. Oppervlaktezoekradars werken vaak in het frequentiebereik van de S-band of C-band en zijn essentieel voor maritieme surveillance, defensieoperaties en zoek- en reddingsmissies. Elk type radar op schepen dient verschillende doeleinden om de navigatieveiligheid, het situationeel bewustzijn en de operationele efficiëntie op zee te verbeteren.