Radar teknolojisi, nesneleri tespit etmek ve konumlandırmak için radyo dalgalarının kullanılmasını içerir. Radyo dalgaları yayan bir verici, bu dalgaları hedefe yönlendiren bir anten ve yansıyan dalgaları yakalayan bir alıcıdan oluşur. Geri dönen sinyalleri yorumlamak için sinyal işleme teknikleri uygulanarak nesnenin menzilinin, hızının ve bazen de boyutunun ve şeklinin belirlenmesine olanak sağlanır.
Radar teknolojisinin temelleri arasında radyo dalgalarının iletilmesi, bu dalgaların nesnelerden yansıtılması ve yansıyan sinyallerin alınması yer alır. Dalgaların iletilmesi ve alınması arasındaki gecikme, nesneye olan mesafeyi hesaplamak için kullanılırken, geri dönen sinyalin frekansı üzerindeki Doppler etkisi, nesnenin hızını belirlemek için kullanılır. Radar sistemlerinin temel bileşenleri; verici, alıcı, anten ve sinyal işlemcisidir.
Radarın teknik tanımı (radyo algılama ve menzil), nesnelerin menzilini, açısını veya hızını belirlemek için elektromanyetik dalgaları kullanan bir sistemdir. Radar sistemleri radyo dalgaları göndererek ve karşılaştıkları nesnelerden yansıyan dalgaları analiz ederek çalışır. Bu, uçaklar, gemiler, araçlar ve hava durumu oluşumları dahil olmak üzere çeşitli hedeflerin tespit edilmesine ve izlenmesine olanak tanır.
Radar teknolojisi ilk olarak 20. yüzyılın başlarında kullanıldı ve II. Dünya Savaşı sırasında önemli bir gelişme ve yayılma gösterdi. Düşman uçaklarını ve gemilerini tespit etmek ve takip etmek için askeri operasyonlarda çok önemli bir rol oynadı. O zamandan bu yana RADAR teknolojisi gelişmeye ve hava trafik kontrolü, hava tahmini, deniz navigasyonu ve otomobil güvenlik sistemleri dahil olmak üzere çeşitli sivil ve ticari uygulamalara doğru genişlemeye devam etti.