Technika radaru z syntetyczną aperturą (SAR) wykorzystuje sygnały radarowe przesyłane z ruchomej platformy, takiej jak samolot lub satelita, do tworzenia obrazów powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości. Osiąga się to poprzez elektroniczną syntezę większej apertury anteny poprzez przetwarzanie sygnału, a nie fizyczne powiększanie anteny. Gdy platforma się porusza, SAR zbiera sygnały radarowe pod różnymi kątami wzdłuż swojej ścieżki, a następnie łączą je, tworząc szczegółowy obraz o lepszej rozdzielczości w porównaniu z konwencjonalnymi systemami radarowymi.
Technika syntetycznej apertury w SAR polega na przetwarzaniu ech radarowych odbieranych z wielu pozycji na ścieżce radaru w celu symulacji większej apertury anteny. Integrując odebrane sygnały na odległość (apertura syntetyczna), SAR osiąga rozdzielczość równoważną rozdzielczości fizycznie dużej anteny, co skutkuje ostrzejszymi i bardziej szczegółowymi obrazami powierzchni Ziemi lub innych celów.
Zasada działania radaru z syntetyczną aperturą (SAR) opiera się na koncepcji spójnego przetwarzania sygnału na dużej długości apertury. Gdy platforma radarowa porusza się i stale przesyła impulsy radarowe, zbiera echa odbite od podłoża. Łącząc te echa w sposób spójny i przetwarzając je za pomocą zaawansowanych algorytmów, SAR skutecznie eliminuje szumy i zwiększa siłę sygnału, co skutkuje obrazami o wysokiej rozdzielczości, które ujawniają piękne szczegóły cech terenu, roślinności i sztucznych struktur.
Satelitarny radar z syntetyczną aperturą (SAR) odnosi się do systemów SAR zamontowanych na satelitach krążących wokół Ziemi. Satelity te wykorzystują technologię SAR do systematycznego i wielokrotnego gromadzenia danych z dużych obszarów powierzchni Ziemi. Satelitarne systemy SAR są niezbędne w szerokim zakresie zastosowań, w tym w monitorowaniu środowiska, zarządzaniu katastrofami, rolnictwie i wywiadu obronnym. Zapewniają zasięg globalny i są w stanie obrazować powierzchnię Ziemi ze stałą jakością i rozdzielczością, niezależnie od zachmurzenia i ciemności.