Systemy radarów penetracyjnych (GPR) można ogólnie podzielić na dwa typy w zależności od konfiguracji anten: GPR ze sprzężeniem powietrznym i GPR ze sprzężeniem naziemnym. Systemy GPR sprzężone powietrznie wykorzystują anteny, które transmitują i odbierają fale radarowe w powietrzu, zazwyczaj do zastosowań, w których radar musi skanować powierzchnie lub konstrukcje bez bezpośredniego kontaktu.
Z drugiej strony systemy georadarowe sprzężone z ziemią wykorzystują anteny, które mają bezpośredni kontakt z glebą lub innymi badanymi materiałami, umożliwiając głębszą penetrację i obrazowanie obiektów podpowierzchniowych w wyższej rozdzielczości.
Istnieje kilka typów systemów georadarowych zaprojektowanych z myślą o konkretnych zastosowaniach i warunkach środowiskowych.
Niektóre popularne typy obejmują lokalizatory obiektów użyteczności publicznej używane do wykrywania zakopanych obiektów użyteczności publicznej, takich jak rury i kable, skanery betonu używane do obrazowania konstrukcji betonowych, takich jak mosty lub budynki, oraz systemy wykrywania georadarowe używane do mapowania zakopanych artefaktów lub konstrukcji bez konieczności wykonywania wykopów.
Każdy typ systemu GPR wykorzystuje określone częstotliwości, konfiguracje anten i techniki przetwarzania dostosowane do ich zamierzonego zastosowania.
Elementy typowego systemu radaru penetracyjnego (GPR) obejmują kilka zasadniczych części.
Zwykle jest to jednostka sterująca lub konsola, w której znajdują się układy elektroniczne generujące sygnały radarowe, anteny nadawcze emitujące te sygnały do ziemi, anteny odbiorcze wychwytujące odbite sygnały, system gromadzenia danych, który przetwarza te sygnały na dane użytkowe oraz wyświetla lub wyświetla Sprzęt rejestrujący do przeglądania i interpretacji danych radarowych.
Integralną częścią systemu GPR są także zasilacze, systemy GPS do precyzyjnego mapowania lokalizacji oraz oprogramowanie do analizy i interpretacji danych.
Główna różnica między radarem penetracyjnym 2D i 3D (GPR) polega na sposobie prezentacji i analizy danych. W przypadku georadaru 2D skany radarowe tworzą dwuwymiarowy przekrój poprzeczny podpowierzchni, pokazujący poziomy rozkład cech i anomalii na różnych głębokościach. Jest to przydatne do identyfikowania zakopanych obiektów, warstw gleby lub szczegółów konstrukcyjnych w określonej płaszczyźnie.
Natomiast systemy 3D GPR integrują dane z wielu skanów 2D pobranych z różnych orientacji, aby stworzyć trójwymiarową reprezentację podpowierzchni. Pozwala to na pełniejsze zrozumienie zależności przestrzennych między obiektami, poprawiając dokładność mapowania skomplikowanych struktur lub stanowisk archeologicznych.
Systemy radarów penetracyjnych (GPR) to nieniszczące narzędzia geofizyczne stosowane do badania podziemnych konstrukcji i materiałów.
Działają poprzez emisję fal radarowych do ziemi lub innych materiałów i wykrywanie odbić odbijających się od podziemnych interfejsów lub zakopanych obiektów. Analizując te odbicia, systemy GPR mogą tworzyć szczegółowe obrazy lub profile podpowierzchni, ujawniając informacje o składzie gleby, warstwach geologicznych, zakopanych instalacjach, artefaktach archeologicznych i innych obiektach bez konieczności prowadzenia wykopalisk.
Systemy te są szeroko stosowane w różnych dziedzinach, w tym w inżynierii lądowej, badaniach środowiskowych, geologii, archeologii i badaniach kryminalistycznych, w celu gromadzenia cennych informacji podziemnych.