Zasięg GPR, czyli radaru penetrującego grunt, odnosi się do odległości, na jaką fale radarowe mogą skutecznie przenikać pod powierzchnię i wykrywać odbicia. Zasięg ten zależy od takich czynników, jak częstotliwość fal radarowych, moc systemu radarowego oraz właściwości materiałowe badanego gruntu lub obiektu. Zazwyczaj georadar może działać na odległościach od kilku centymetrów do kilkudziesięciu metrów, zapewniając szczegółowe obrazowanie i analizę podziemnych obiektów i konstrukcji.
Zasięg czujnika GPR oznacza maksymalną odległość, z której czujnik może wykryć i przeanalizować odbicia od podłoża. Zakres ten różni się w zależności od konkretnych możliwości czujnika, w tym jego czułości, możliwości przetwarzania sygnału i zakresu częstotliwości fal radarowych, które może on transmitować i odbierać. Nowoczesne czujniki GPR mogą skutecznie działać w zakresie od kilku centymetrów do kilku metrów, w zależności od zastosowania i warunków środowiskowych.
Odległość, jaką mogą pokonać fale GPR, czyli „jak daleko może dotrzeć georadar”, zależy od kilku czynników, w tym częstotliwości fal radarowych i właściwości materiałowych badanej gleby lub obiektu. Wyższe częstotliwości zapewniają lepszą rozdzielczość, ale wnikają mniej głęboko, podczas gdy niższe częstotliwości wnikają głębiej, ale zapewniają gorszą rozdzielczość. W sprzyjających warunkach, takich jak sucha gleba lub beton, fale georadarowe mogą przedostać się na kilka metrów pod powierzchnię, dzięki czemu nadają się do szerokiego zakresu zastosowań w geofizyce, archeologii, inżynierii lądowej i naukach o zdrowiu.
Możliwości radaru penetrującego grunt (GPR) zależą głównie od jego zdolności do skutecznej penetracji i analizy materiałów podziemnych w różnych warunkach. Czynniki takie jak wysoka zawartość wilgoci, przewodność elektryczna lub złożone formacje geologiczne mogą ograniczać działanie georadaru poprzez tłumienie fal radarowych lub zmniejszenie przejrzystości odbić. Dodatkowo działanie georadaru może być ograniczone czynnikami środowiskowymi, takimi jak nierówność powierzchni, szata roślinna lub zakłócenia elektromagnetyczne. Zrozumienie tych ograniczeń ma kluczowe znaczenie dla dokładnej interpretacji danych GPR i optymalizacji metodologii badań.
Limit głębokości georadaru odnosi się do maksymalnej głębokości, na której georadar może wykryć i przeanalizować odbicia od obiektów lub obiektów podziemnych. Ta granica głębokości różni się w zależności od czynników takich jak częstotliwość wykorzystywanych fal radarowych, właściwości materiałów podpowierzchniowych i specyfikacje techniczne sprzętu georadarowego. Zazwyczaj georadar może badać głębokości od kilku centymetrów do kilku metrów, a wyspecjalizowane systemy są w stanie w optymalnych warunkach osiągnąć głębokość do 15–20 metrów. Osiąganie głębokości często wymaga systemów radarowych o niskiej częstotliwości, o większej mocy i czułości, dostosowanych do konkretnych celów badań i warunków środowiskowych.