Teoria radaru morskiego opiera się na transmisji i odbiorze fal radiowych w celu wykrywania obiektów oraz pomiaru ich odległości i zasięgu od statku. Morskie systemy radarowe emitują krótkie impulsy energii o częstotliwości radiowej, które przemieszczają się w powietrzu i odbijają obiekty, takie jak inne statki, boje i masy lądowe. Przechwytując i analizując odbite sygnały, system radarowy dostarcza w czasie rzeczywistym informacji o otaczającym środowisku, pomagając w nawigacji i unikaniu kolizji.
Zasada działania radaru morskiego polega na emisji fal radiowych w postaci impulsów z anteny. Impulsy te przemieszczają się na zewnątrz, aż dotrą do obiektu, po czym odbijają się z powrotem do systemu radarowego. Mierzony jest czas potrzebny na powrót impulsów, co pozwala radarowi obliczyć odległość do obiektu. Kierunek, w którym powraca odbity sygnał, wskazuje na toczenie się obiektu. Informacje te są wyświetlane na ekranie radaru, pomagając załodze statku identyfikować przeszkody i omijać je.
Do głównych elementów radaru morskiego zalicza się nadajnik generujący impulsy radarowe; odbiornik, który wykrywa odbite sygnały; oraz antena, która transmituje i odbiera fale radiowe. Dodatkowo system radarowy zawiera procesor sygnału, który analizuje odebrane sygnały, wyświetlacz, który wizualnie przedstawia wykryte obiekty i ich położenie, oraz jednostkę sterującą, która pozwala operatorowi dostosować parametry, takie jak zasięg, wzmocnienie i szerokość impulsu, w celu optymalizacji radaru wydajność.