Radar z syntetyczną aperturą (SAR) oraz wykrywanie i wykrywanie światła (LiDAR) to technologie teledetekcyjne stosowane do mapowania i obrazowania, ale działają w oparciu o różne zasady. SAR wykorzystuje sygnały radarowe (częstotliwości mikrofalowe) do tworzenia obrazów powierzchni Ziemi o wysokiej rozdzielczości poprzez elektroniczną syntezę dużej wirtualnej apertury anteny. Osiąga to poprzez przesuwanie anteny radaru wzdłuż ścieżki i łączenie sygnałów otrzymanych w różnych pozycjach w celu wygenerowania szczegółowych obrazów.
SAR nadaje się do zastosowań wymagających obrazowania w każdych warunkach pogodowych, takich jak monitorowanie pokrycia terenu, mapowanie terenu, zarządzanie katastrofami i rozpoznanie wojskowe. Natomiast lidar wykorzystuje impulsy laserowe (długość fali światła) emitowane z platformy powietrznej lub naziemnej do pomiaru odległości i tworzenia szczegółowych trójwymiarowych map powierzchni Ziemi. Systemy LiDAR obliczają odległości, mierząc czas potrzebny impulsom laserowym na odbicie obiektów i powrót do czujnika.
LiDAR jest oceniany pod kątem bardzo precyzyjnych danych dotyczących wysokości, zdolności do penetrowania pokrywy roślinnej oraz zastosowań w planowaniu urbanistycznym, leśnictwie, archeologii i nawigacji pojazdów autonomicznych.
W kontekście lidaru (wykrywanie i określanie odległości światła) SAR (radar z syntetyczną aperturą) odnosi się do wykorzystania technologii SAR do celów obrazowania lub mapowania.
Podczas gdy LiDAR wykorzystuje głównie impulsy laserowe do pomiaru odległości i tworzenia map 3D powierzchni Ziemi, SAR może uzupełniać dane LiDAR, dostarczając dodatkowych informacji poprzez obrazowanie radarowe. SAR w kontekście LiDAR może obejmować integrację danych SAR z danymi LiDAR w celu ulepszonego modelowania terenu, analizy roślinności lub monitorowania aplikacji.
Integracja ta umożliwia wszechstronne możliwości teledetekcji, wykorzystując technologie obrazowania radarowego i technologii zasięgu laserowego do przechwytywania szczegółowych informacji o środowisku.
Radar i lidar to technologie teledetekcji, które działają na różnych zasadach i częstotliwościach. Radar (wykrywanie radia i jego trudność) wykorzystuje fale radiowe (częstotliwości mikrofalowe) do wykrywania i śledzenia obiektów, pomiaru odległości oraz tworzenia obrazów powierzchni Ziemi lub obiektów.
Działa poprzez przesyłanie fal radiowych w stronę celu i wykrywanie odbitych sygnałów. Radar jest używany do różnych zastosowań, w tym do monitorowania pogody, kontroli ruchu lotniczego, nadzoru wojskowego i nawigacji. Natomiast lidar (wykrywanie i określanie odległości światła) wykorzystuje impulsy laserowe (długości fal światła) do pomiaru odległości i tworzenia bardzo dokładnych trójwymiarowych map powierzchni Ziemi lub obiektów. LIDAR oblicza odległości na podstawie czasu potrzebnego, aby impulsy laserowe odbiły się od powierzchni i wróciły do czujnika.
LiDAR ocenia się pod kątem jego zdolności do generowania dokładnych danych o wysokości, penetracji pokrywy roślinnej i wspierania zastosowań w leśnictwie, planowaniu urbanistycznym, archeologii i nawigacji pojazdów autonomicznych.
Lidar (wykrywanie i rozpraszanie światła) oraz sonar (nawigacja dźwiękowa i odległościowa) to technologie teledetekcji stosowane w różnych środowiskach i częstotliwościach. LiDAR wykorzystuje impulsy laserowe (długość fali światła) do pomiaru odległości i tworzenia trójwymiarowych map powierzchni lub obiektów Ziemi.
Oblicza odległości, mierząc czas potrzebny impulsom laserowym na odbicie się od powierzchni i powrót do czujnika. LiDAR jest wykorzystywany w zastosowaniach wymagających bardzo precyzyjnych danych wysokościowych, takich jak modelowanie terenu, gospodarka leśna, planowanie urbanistyczne i badania archeologiczne. Natomiast sonar wykorzystuje fale dźwiękowe (częstotliwości akustyczne) do wykrywania i lokalizowania obiektów pod wodą lub w środowisku morskim.
Sonar mierzy odległości, analizując czas potrzebny falom dźwiękowym na przebycie wody, odbicie się od obiektów i powrót do czujnika. Sonar jest niezbędny do nawigacji morskiej, tworzenia map podwodnych, wykrywania ryb i śledzenia łodzi podwodnych.
Lidar (wykrywanie i kierunek światła) i radar ultradźwiękowy to technologie teledetekcji wykorzystywane do pomiaru odległości i tworzenia szczegółowych map, ale działają w oparciu o różne zasady i częstotliwości.
Lidar wykorzystuje impulsy laserowe (długość fali światła) emitowane z platformy powietrznej lub naziemnej do pomiaru odległości i tworzenia trójwymiarowych map powierzchni lub obiektów Ziemi. Oblicza odległości poprzez synchronizację przemieszczania się tam i z powrotem impulsów laserowych odbitych od powierzchni do czujnika. LiDAR jest ceniony za precyzyjne dane dotyczące wysokości, penetracji pokrywy roślinnej oraz zastosowania w leśnictwie, planowaniu urbanistycznym, archeologii i nawigacji pojazdów autonomicznych.
Natomiast radar ultradźwiękowy (znany również jako sonarowy czujnik zasięgu lub ultradźwiękowy czujnik odległości) wykorzystuje fale ultradźwiękowe (częstotliwości dźwięku wykraczające poza zakres ludzkiego słuchu) do pomiaru odległości. Radar ultradźwiękowy jest powszechnie stosowany w robotyce, czujnikach parkowania samochodów i automatyce przemysłowej do wykrywania bliskości i unikania obiektów.
Działa poprzez emisję impulsów ultradźwiękowych i obliczanie odległości na podstawie czasu potrzebnego, aby impulsy odbiły się od obiektów i wróciły do czujnika.