Anteny MIMO (multiple multiple input) i anteny macierzowe różnią się przede wszystkim zasadą działania i przeznaczeniem. Systemy MIMO wykorzystują wiele anten na obu końcach łącza komunikacyjnego (nadajnik i odbiornik), aby poprawić przepustowość danych, poprawić niezawodność sygnału i zwiększyć wydajność widmową poprzez wykorzystanie różnorodności przestrzennej i propagacji wielodrożnej. Natomiast układ antenowy ogólnie odnosi się do zestawu blisko rozmieszczonych anten rozmieszczonych w celu uzyskania określonych wzorców promieniowania lub możliwości sterowania wiązką. Chociaż MIMO i układy antenowe obejmują wiele anten, MIMO koncentruje się na poprawie wydajności komunikacji poprzez techniki przetwarzania sygnału, takie jak multipleksowanie przestrzenne, podczas gdy układy antenowe są używane głównie do uczenia wzorców wiązek i anten kierunkowych w systemach radarowych i komunikacyjnych.
Anteny i układy antenowe różnią się konfiguracją i zastosowaniem. Antena to pojedynczy element promieniujący, który przekształca sygnały elektryczne w fale elektromagnetyczne w celu transmisji i odwrotnie w celu odbioru. Działa w oparciu o swoją konstrukcję i właściwości fizyczne, aby emitować lub odbierać energię elektromagnetyczną w określonym kierunku lub wzorze. Natomiast układ antenowy składa się z kilku pojedynczych anten ułożonych we wzór geometryczny, na przykład układ liniowy, planarny lub kołowy. Układy antenowe służą do kształtowania wiązki, filtrowania przestrzennego lub czułości kierunkowej poprzez łączenie sygnałów z wielu anten w celu poprawy charakterystyk wydajności, takich jak wzmocnienie, kierunkowość lub rozdzielczość przestrzenna, w zastosowaniach radarowych, komunikacyjnych lub radioastronomicznych.
Różnica między MIMO a pojedynczą anteną polega na ich możliwościach i koncepcjach operacyjnych. Pojedyncza antena działa niezależnie, transmitując lub odbierając sygnały tylko w jednym kanale w danym momencie. Z kolei systemy MIMO wykorzystują wiele anten na obu końcach łącza komunikacyjnego, aby jednocześnie przesyłać i odbierać wiele strumieni danych na tym samym kanale. MIMO wykorzystuje techniki multipleksowania przestrzennego i dywersyfikacji w celu zwiększenia przepustowości danych, poprawy niezawodności sygnału i poprawy wydajności widmowej w porównaniu z systemami z pojedynczą anteną. Dzięki temu MIMO może osiągnąć wyższe możliwości komunikacyjne i lepszą wydajność w trudnych warunkach propagacyjnych.
Anteny Smart i MIMO różnią się podstawowymi zasadami i zastosowaniami w systemach komunikacji bezprzewodowej. Inteligentne anteny, zwane także antenami adaptacyjnymi, wykorzystują algorytmy przetwarzania sygnału do dynamicznego dostosowywania wzorców promieniowania anteny w oparciu o zmieniające się warunki sygnału, wymagania użytkownika lub czynniki środowiskowe. Zwykle składają się z pojedynczego układu elementów antenowych i są zaprojektowane w celu optymalizacji odbioru lub transmisji sygnału w określonych kierunkach. Natomiast systemy MIMO obejmują wiele anten na końcach nadajnika i odbiornika, aby wykorzystać różnorodność przestrzenną i propagację wielościeżkową w celu poprawy wydajności komunikacji. MIMO koncentruje się na zwiększaniu przepustowości danych, poprawie niezawodności sygnału i osiągnięciu wyższej wydajności widmowej poprzez jednoczesną transmisję wielu strumieni danych.
Systemy wieloantenowe i MIMO różnią się pod względem konstrukcji i celów operacyjnych w ramach technologii komunikacji bezprzewodowej. System wieloantenowy ogólnie odnosi się do dowolnej konfiguracji obejmującej wiele anten, która może obejmować proste schematy dywersyfikacji lub układy anten do celów kształtowania wiązki. MIMO w szczególności odnosi się do technologii wykorzystującej wiele anten na obu końcach łącza komunikacyjnego (nadajnika i odbiornika) w celu jednoczesnego przesyłania i odbierania wielu strumieni danych na tym samym kanale częstotliwości. W przeciwieństwie do ogólnych systemów wieloantenowych, systemy MIMO wykorzystują zaawansowane techniki przetwarzania sygnału, takie jak multipleksowanie przestrzenne i różnorodność, aby osiągnąć znaczną poprawę przepustowości komunikacji, wydajności widmowej i ogólnej wydajności systemu w sieciach bezprzewodowych.
