Przechwytywanie radiowe o niskim prawdopodobieństwie (LPI) odnosi się do rodzaju systemu łączności zaprojektowanego do przesyłania sygnałów w sposób zmniejszający prawdopodobieństwo wykrycia przez przeciwników. Systemy te wykorzystują techniki takie jak modulacja widma propagacyjnego, przeskakiwanie częstotliwości i niska moc nadawania, aby zminimalizować wykrywalność transmitowanych sygnałów. Radia LPI są powszechnie używane w zastosowaniach wojskowych, gdzie istotne jest bezpieczeństwo operacyjne i niewidzialność, umożliwiając komunikację między jednostkami wojskowymi bez łatwego ujawniania ich pozycji lub działań wrogim elektronicznym systemom bojowym.
Niskie prawdopodobieństwo przechwycenia sygnałów ogólnie odnosi się do dowolnego rodzaju sygnałów elektromagnetycznych – takich jak radar, sonar lub sygnały komunikacyjne – które mają na celu zminimalizowanie ich wykrywalności przez czujniki lub przechwytywacze przeciwnika. Sygnały te wykorzystują różne techniki w celu zmniejszenia ich charakterystyki emisji, co utrudnia ich dokładne wykrycie, identyfikację lub przechwycenie. Sygnały IPL są niezbędne w operacjach wojskowych, gdzie utrzymanie bezpieczeństwa operacyjnego i zapobieganie wykryciu przez siły wroga ma kluczowe znaczenie dla powodzenia misji i bezpieczeństwa personelu.
Sygnał LPI odnosi się w szczególności do sygnału elektromagnetycznego – sygnałów komunikacyjnych lub komunikacyjnych – który wykorzystuje techniki mające na celu osiągnięcie niskiego prawdopodobieństwa przechwycenia. Obejmuje to stosowanie technik takich jak zmienność częstotliwości, transmisja małej mocy i modulacja kształtu fali w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wykrycia lub przechwycenia sygnału przez czujniki wroga lub elektroniczne systemy bojowe. Sygnały IPL charakteryzują się możliwością działania w ukryciu, minimalizując ryzyko wykrycia i zapewniając, że operacje wojskowe mogą być kontynuowane bez ostrzegania przeciwników o obecności lub działaniu przyjaznych sił.