Radar penetrujący grunt (GPR) w idealnych warunkach może zazwyczaj wykryć głębokości od kilku centymetrów do około 15 metrów (50 stóp). Rzeczywista głębokość penetracji zależy od kilku czynników, w tym częstotliwości fal radarowych, składu gleby i obecności wilgoci.
Głębokość, na jaką widzi georadar, różni się w zależności od konkretnego zastosowania i warunków środowiskowych. W sprzyjających warunkach i na suchych, piaszczystych glebach georadar może osiągać głębokość do 15 metrów. W mniej idealnych warunkach, np. na glebach bogatych w glinę lub podmokłych, głębokość penetracji może być znacznie zmniejszona, często ograniczona do kilku metrów.
Na głębokość badania radaru penetrującego grunt wpływa częstotliwość sygnału radarowego. Fale radarowe o niskiej częstotliwości (np. 50–500 MHz) wnikają głębiej, ale zapewniają niższą rozdzielczość, odpowiednią do badania głębszych struktur. Fale o wyższej częstotliwości (np. od 500 MHz do kilku GHz) zapewniają wyższą rozdzielczość, ale przy mniejszej głębokości penetracji, co jest idealne do szczegółowych badań obiektów przypowierzchniowych.
Ograniczenia radaru penetrującego grunt obejmują zmniejszoną skuteczność w materiałach przewodzących, takich jak glina lub mokre gleby, gdzie sygnał radarowy jest szybko tłumiony. Wyższe częstotliwości sygnału zapewniają lepszą rozdzielczość, ale ograniczają penetrację głębokości. Ponadto interpretacja danych georadarowych może być złożona i wymagać wykwalifikowanych operatorów i przetwarzania końcowego w celu dokładnej identyfikacji obiektów podpowierzchniowych. Obecność metalowych przedmiotów lub innych silnych reflektorów może również powodować zakłócenia sygnału, komplikując analizę danych.
