Układy z oczkami elektronicznymi działają w oparciu o przesunięcia fazowe w celu kontrolowania taktowania sygnałów emitowanych z każdego elementu anteny. Umożliwia to szybkie sterowanie bez ruchu mechanicznego. Dostosowując fazę sygnałów, układ może niemal natychmiast wytworzyć skupioną wiązkę w różnych kierunkach, umożliwiając szybkie śledzenie i skanowanie wielu celów.
Układ AESA (aktywny elektroniczny układ skanujący) działa poprzez włączenie indywidualnych modułów nadawczo-odbiorczych dla każdego elementu anteny. Taka konstrukcja umożliwia niezależną kontrolę sygnału, zapewniając większą elastyczność w sterowaniu wiązką, śledzeniu celów i jednoczesnym atakowaniu wielu celów. Systemy AESA mogą również dostosowywać swoją częstotliwość i kształt fali, aby poprawić wydajność w różnych scenariuszach operacyjnych.
PESA (pasywna elektroniczna sieć cyfrowa) jest ogólnie uważana za mniej wydajną niż EASA. Chociaż PESA oferuje pewne zalety pod względem prostoty i kosztów, brakuje jej elastyczności i ulepszeń wydajności zapewnianych przez AESA, szczególnie w nowoczesnych i elektronicznych sytuacjach bojowych.
Zalety elektronicznie sterowanych anten progresywnych obejmują szybkie sterowanie wiązką, możliwość jednoczesnego śledzenia wielu celów i odporność na zakłócenia. Anteny te mogą również pracować w wielu pasmach częstotliwości i dostosowywać się do zmieniających się warunków, dzięki czemu nadają się do szerokiego zakresu zastosowań.
Pasywny elektroniczny układ skanujący (PESA) działa w oparciu o pojedynczy nadajnik, który emituje sygnały radarowe, podczas gdy wiele elementów odbiorczych wykrywa odbicia. System elektronicznie steruje wiązką radaru, regulując fazę odbieranych sygnałów, umożliwiając szybką zmianę kierunku obserwacji bez konieczności fizycznego przesuwania anteny.