VOR (zasięg dookólny bardzo wysokiej częstotliwości) jest używany głównie do nawigacji w lotnictwie. Zapewnia pilotom wiarygodne informacje kierunkowe, pozwalając im określić położenie ich statku powietrznego względem stacji VOR na ziemi. Piloci używają VOR do nawigacji wzdłuż wyznaczonych dróg lotniczych, tras lotu i procedur podejścia według wskazań przyrządów na lotniskach. Sygnały VOR transmitowane są w promieniu 360 stopni wokół stacji, co pozwala pilotom określić ich promieniowy (namiar) stacji i precyzyjnie nawigować po określonych kursach. VOR jest szczególnie przydatny na obszarach, gdzie zasięg GPS może być ograniczony lub zawodny, zapewniając niezawodny sposób nawigacji.
Zastosowania VOR w lotnictwie są różnorodne i niezbędne do bezpiecznych i wydajnych operacji lotniczych. Piloci korzystają z VOR do nawigacji na trasie, podążając ustalonymi drogami i trasami powietrznymi, zapewniając przestrzeganie wyznaczonych tras lotu i utrzymując separację od innych statków powietrznych. VOR ma również kluczowe znaczenie w podejściach według wskazań przyrządów na lotniskach, umożliwiając pilotom wykonywanie precyzyjnych podejść i lądowań w różnych warunkach pogodowych, w tym przy słabej widoczności. Dodatkowo VOR pomaga w wykonywaniu wzorców oczekiwania, zmianie kursu i zapewnianiu świadomości pozycyjnej podczas lotów, poprawiając świadomość sytuacyjną i bezpieczeństwo lotu.
Piloci wykorzystują VOR do nawigacji przede wszystkim ze względu na jego niezawodność, dokładność i powszechną dostępność w lotnictwie. Sygnały VOR nadawane są ze stacji naziemnych o znanych lokalizacjach, co pozwala pilotom na dokładne określenie ich pozycji i efektywne podążanie za wyznaczoną pozycją lub ścieżką podejścia. Odbiorniki VOR w samolocie wyświetlają informacje promieniowo do stacji VOR, umożliwiając pilotom nawigację wzrokową lub przy użyciu innych przyrządów w kokpicie. Piloci polegają na VOR szczególnie w sytuacjach, gdy sygnały GPS mogą być obniżone lub niedostępne, zapewniając ciągłą i dokładną nawigację przez cały lot.
W niektórych scenariuszach lotniczych często stosuje się VOR zamiast GPS (globalnego systemu pozycjonowania) ze względu na wymogi regulacyjne, procedury operacyjne lub szczególne potrzeby nawigacyjne. Chociaż GPS zapewnia kompleksowy zasięg i dokładne informacje o pozycji w skali globalnej, VOR pozostaje preferowaną metodą nawigacji dla wielu pilotów i operacji kontroli ruchu lotniczego, szczególnie na obszarach, gdzie infrastruktura VOR jest dobrze rozwinięta i utrzymana. Piloci mogą używać VOR zamiast GPS do nawigacji na trasie, podejść według wskazań przyrządów i wymagań proceduralnych, które określają procedury oparte na VOR lub gdy sygnały GPS są niedostępne lub zawodne.
Celem wykonania testu VOR, zwanego także sprawdzeniem odbiornika VOR, jest sprawdzenie dokładności i niezawodności sprzętu nawigacyjnego VOR zainstalowanego na statku powietrznym. Piloci wykonują testy VOR przed lotem lub podczas kontroli przed lotem, aby sprawdzić, czy odbiornik VOR prawidłowo interpretuje sygnały ze stacji VOR na ziemi. Podczas testu VOR piloci ograniczają odbiornik VOR do znanej częstotliwości stacji VOR i porównują wyświetlany promień lub namiar na wskaźniku VOR z opublikowanym promieniem lub portem stacji. Jeżeli wyświetlane i publikowane radiale mieszczą się w dopuszczalnych tolerancjach (zwykle ±4 stopnie w przypadku kontroli VOR), odbiornik VOR uznaje się za sprawny i niezawodny do celów nawigacyjnych. Przeprowadzanie regularnych testów VOR pomaga zapewnić bezpieczeństwo lotu, potwierdzając funkcjonalność krytycznego sprzętu nawigacyjnego przed startem.