Pasmo K, które zwykle mieści się w zakresie od 18 do 27 gigaherców (GHz), jest rzadziej stosowane w porównaniu z innymi pasmami mikrofalowymi, takimi jak pasmo Ku i pasmo Ka, głównie ze względu na jego wrażliwość na absorpcję atmosferyczną. Para wodna i cząsteczki tlenu w atmosferze mogą osłabiać sygnały w paśmie K, ograniczając ich skuteczność na dużych dystansach, szczególnie w przypadku komunikacji satelitarnej i zastosowań nadawczych. Dlatego chociaż pasmo K ma niszowe zastosowania w radarach, badaniach naukowych i niektórych łączach satelitarnych, jego praktyczne zastosowania są nieco ograniczone w porównaniu z innymi pasmami mikrofalowymi.
Pasmo K jest używane głównie w zastosowaniach wymagających stosunkowo wysokich częstotliwości, ale nie tak wysokich jak pasmo KA. Jego zastosowania obejmują systemy radarowe, badania atmosfery i niektóre specjalistyczne zastosowania telekomunikacyjne, gdzie jego cechy, takie jak umiarkowana szerokość pasma i rozsądna penetracja atmosfery, są korzystne. W zastosowaniach radarowych pasmo K zapewnia lepszą rozdzielczość i dokładność w porównaniu z pasmami o niższej częstotliwości, dzięki czemu nadaje się do wojskowych i cywilnych systemów radarowych.
Pod względem wydajności do celów komunikacyjnych pasmo KA jest ogólnie uważane za lepsze niż pasmo K ze względu na wyższy zakres częstotliwości (26,5 do 40 GHz), a co za tym idzie, szybkość przesyłania danych i większe możliwości przepustowości. KA Band umożliwia wydajniejszą komunikację satelitarną, szybsze prędkości Internetu i obsługuje aplikacje wymagające dużej przepustowości danych. Jednakże wybór pomiędzy pasmem Ka i pasmem K zależy od konkretnych potrzeb, takich jak odległość, warunki atmosferyczne i potrzeby w zakresie transmisji danych.
Zaletą pasma Ku w porównaniu z pasmem C jest jego wyższy zakres częstotliwości, zwykle od 12 do 18 gigaherców (GHz) w porównaniu z pasmem C od 4 do 8 GHz. Ta wyższa częstotliwość pozwala sygnałom pasma Ku przenosić więcej informacji, co skutkuje wyższą częstotliwością szybkości przesyłania danych i lepszą wydajność pasma. Pasmo KU jest szeroko stosowane w komunikacji satelitarnej, w tym w usługach bezpośredniej transmisji satelitarnej (DBS), szerokopasmowym dostępie do Internetu i mobilnej komunikacji satelitarnej, gdzie kluczowa jest większa przepustowość transmisji danych.
Pasmo L, zwykle w zakresie od 1 do 2 gigaherców (GHz), ma kilka wad w porównaniu z pasmami o wyższej częstotliwości. Główną wadą jest niższa szybkość przesyłania danych i przepustowość w porównaniu z pasmami takimi jak pasmo Ku i pasmo KA. Sygnały w paśmie L są również bardziej podatne na zakłócenia i szumy atmosferyczne, które mogą obniżyć jakość i niezawodność sygnału, szczególnie w niesprzyjających warunkach pogodowych. Ponadto anteny działające w paśmie L są zwykle większe niż anteny stosowane w pasmach wyższych częstotliwości, co czyni je mniej praktycznymi w przypadku niektórych zastosowań przenośnych lub mobilnych, gdzie rozmiar i waga są czynnikami krytycznymi.