Spójna integracja w radarze odnosi się do techniki przetwarzania sygnału, w której wiele ech lub sygnałów zwrotnych radaru łączy się w spójny sposób, co oznacza, że informacje o fazie odebranych sygnałów są zachowywane i wykorzystywane do poprawy czułości radaru. Metoda ta polega na sumowaniu wydajności radaru w wielu interwałach spójnego przetwarzania, wyrównywaniu faz odebranych sygnałów w celu wzmocnienia pożądanego sygnału i ograniczenia skutków szumu i zakłóceń. Spójna integracja poprawia czułość radaru i wydajność wykrywania, szczególnie w sytuacjach, gdy stosunek odbieranego sygnału do szumu jest niski lub wymagana jest detekcja na dużym zasięgu.
Z drugiej strony integracja niespójna polega na podsumowaniu mocy wydajności radaru bez zachowania informacji o fazie. Zamiast wyrównywać fazy odbieranych sygnałów, integracja niespójna po prostu sumuje amplitudy sygnału w wielu odstępach czasu. To podejście jest prostsze obliczeniowo, ale ogólnie zapewnia lepszą czułość w porównaniu z spójną integracją. Integracja niespójna jest często stosowana w zastosowaniach radarowych, gdzie informacja fazowa nie jest krytyczna lub gdzie wymagane jest szybkie przetwarzanie.
Integracja niespójna odnosi się do procesu łączenia wydajności radaru w wielu odstępach czasu bez zachowania zależności fazowej między odbieranymi sygnałami. Jest to szerszy termin, który obejmuje zarówno integrację niespójną, w której informacje o fazie są wyraźnie ignorowane, jak i pewne typy integracji spójnej, w przypadku której wyrównanie fazowe może nie zostać w pełni osiągnięte lub wykorzystane. W systemach radarowych często stosuje się metody integracji niespójnej w celu poprawy stosunku sygnału do szumu i poprawy wydajności wykrywania, szczególnie w środowiskach, w których trudno jest utrzymać spójność fazową.
Różnica między detekcją spójną i niespójną polega na tym, w jaki sposób odebrane sygnały radarowe są przetwarzane i wykorzystywane do wykrywania celów. Spójna detekcja polega na zachowaniu i wykorzystaniu informacji fazowych z odebranych sygnałów w celu poprawy czułości i redukcji szumów. Metoda ta skutecznie wykrywa słabe sygnały i poprawia zdolność radaru do rozróżniania celów znajdujących się blisko siebie. Natomiast niespójne metody wykrywania nie opierają się na zachowaniu informacji o fazie, a zamiast tego skupiają się na całkowaniu mocy lub amplitudy sygnałów odbieranych w odstępach czasu. Chociaż detekcja niespójna jest prostsza w implementacji, generalnie oferuje niższą czułość i może być bardziej podatna na szum i zakłócenia w porównaniu z detekcją koherentną.
Spójny radar odnosi się do systemu radarowego, który wykorzystuje techniki przetwarzania spójnego sygnału, takie jak spójna integracja i spójna detekcja. Metody te obejmują zachowanie i wykorzystanie informacji fazowych z odebranych sygnałów radarowych w celu poprawy czułości, poprawy rozdzielczości zasięgu i uzyskania lepszych możliwości wykrywania celów. Spójne systemy radarowe są często wykorzystywane w zastosowaniach wymagających dużej wydajności, takich jak nadzór wojskowy, monitorowanie pogody i nawigacja lotnicza. Natomiast niespójne systemy radarowe nie opierają się na spójności fazowej i zamiast tego wykorzystują niespójne lub częściowo spójne techniki przetwarzania sygnału. Niespójne systemy radarowe są na ogół prostsze i tańsze, ale mogą oferować zmniejszoną czułość i możliwości wykrywania celów w porównaniu ze spójnymi systemami radarowymi.