Radar penetrujący ziemię (GPR) wykrywa różne obiekty i materiały podziemne na podstawie ich właściwości elektromagnetycznych. Może identyfikować zakopane obiekty, takie jak rury, kable i artefakty archeologiczne, wykrywając różnice w składzie materiału, gęstości i zawartości wilgoci. GPR umożliwia także obrazowanie struktur geologicznych, warstw gleby i zmian w stratygrafii pod powierzchnią gruntu. Technologia ta polega na emitowaniu impulsów elektromagnetycznych do ziemi i analizowaniu odbić, które odbijają się od różnych powierzchni podziemnych. Uzyskane obrazy radarowe dostarczają cennych informacji o warunkach pod ziemią bez konieczności wykonywania wykopów, dzięki czemu GPR jest wszechstronnym narzędziem w geofizyce, archeologii, inżynierii lądowej i badaniach środowiskowych.
Radar penetrujący ziemię (GPR) jest wykorzystywany w dochodzeniach kryminalistycznych oraz operacjach poszukiwawczo-ratowniczych w celu zlokalizowania zakopanych szczątków ludzkich, w tym ciał. GPR wykrywa anomalie pod powierzchnią, które mogą wskazywać na zaburzenia lub zmiany w składzie gleby spowodowane przez zakopane obiekty, w tym szczątki ludzkie. Skuteczność georadaru w poszukiwaniu ciał zależy od kilku czynników, takich jak głębokość zakopywania szczątków, warunki glebowe oraz obecność innych materiałów lub konstrukcji, które mogą mieć wpływ na penetrację i odbicie sygnału radarowego. Chociaż georadar może pomóc w zlokalizowaniu zakopanych ciał, jego powodzenie w zastosowaniach kryminalistycznych zależy od dokładnej interpretacji danych radarowych i współpracy z ekspertami medycyny sądowej w celu potwierdzenia wyników.
Głębokość, na jaką widzi radar penetrujący grunt, zależy od kilku czynników, w tym stosowanej częstotliwości radaru, warunków gruntowych i właściwości materiałów podziemnych. Zazwyczaj systemy GPR działające na niższych częstotliwościach (np. 100 MHz do 200 MHz) mogą wnikać głębiej w ziemię, potencjalnie osiągając głębokość kilkudziesięciu metrów w sprzyjających warunkach gruntowych. Systemy georadarowe o wyższej częstotliwości (np. 500 MHz do 1 GHz) zapewniają wyższą rozdzielczość, ale mają zmniejszoną głębokość penetracji, zwykle sięgającą kilku metrów. Głębokość penetracji zmienia się również w zależności od właściwości elektromagnetycznych materiałów podpowierzchniowych; Przewodzące gleby i skały mogą skuteczniej tłumić sygnały radarowe niż suche, piaszczyste gleby, wpływając na maksymalną głębokość osiągalną przez georadar. Ogólnie rzecz biorąc, możliwości georadaru w zakresie głębokości sprawiają, że jest on najbardziej odpowiedni do szerokiego zakresu zastosowań, od płytkich badań archeologicznych po głębokie badania geologiczne i mapowanie infrastruktury.