Radary z układem fazowanym wykorzystują układ anten do elektronicznego sterowania kierunkiem wiązki radaru, bez mechanicznego przesuwania anten. Osiąga się to poprzez regulację fazy sygnału na każdym elemencie anteny, umożliwiając szybkie zmiany kierunku wiązki i lepsze śledzenie celu.
Układy fazowane są wykorzystywane w różnych zastosowaniach, w tym w systemach radarowych, telekomunikacji i obrazowaniu medycznym. Umożliwiają precyzyjną kontrolę kierunku i kształtu wiązki, poprawiając skuteczność wykrywania, śledzenia, komunikacji i obrazowania celów.
Radar progresywny i aktywny elektroniczny układ skanujący (AESA) różnią się głównie technologią i funkcjonalnością. AESA to rodzaj radaru z układem fazowanym, w którym każdy element anteny ma własny moduł nadajnika i odbiornika, co umożliwia szybsze sterowanie wiązką i większą niezawodność. Tradycyjne radary z układem progresywnym zazwyczaj wykorzystują jeden nadajnik i odbiornik dla całego układu, co ogranicza ich prędkość i elastyczność w porównaniu z systemami AESA.
Macierz odnosi się do zbioru anten lub czujników rozmieszczonych według określonego wzoru w celu osiągnięcia pożądanej funkcjonalności, takiej jak poprawiona siła sygnału lub kierunkowość. Układ fazowany odnosi się w szczególności do układu, w którym względna faza sygnału w każdym elemencie jest kontrolowana w celu elektronicznego kierowania wiązką. Zatem chociaż wszystkie macierze fazowane są macierzami, nie wszystkie macierze są macierzami fazowanymi.
Radary z matrycą progresywną i radary z wieloma wejściami i wieloma wyjściami (MIMO) różnią się podejściem do przetwarzania sygnału i kształtowania wiązki. Radary z układem fazowanym kierują pojedynczą wiązkę tak, aby skupiła się na celu, natomiast radary MIMO wykorzystują wiele nadajników i odbiorników do tworzenia wielu wiązek, zapewniając lepszą rozdzielczość i możliwości wykrywania celów. Radary MIMO wykorzystują różnorodność przestrzenną, aby poprawić wydajność w zagraconym środowisku i usprawnić identyfikację celów.