Pasmo O w komunikacji optycznej odnosi się do określonego zakresu długości fal wykorzystywanego do przesyłania sygnałów za pomocą włókien optycznych. Zwykle obejmuje długości fal od około 1260 nanometrów (nm) do 1360 nm w podczerwonej części widma elektromagnetycznego. Pasmo O charakteryzuje się przydatnością do komunikacji na krótkie i średnie odległości ze względu na mniejsze rozproszenie i zmniejszone tłumienie sygnału w porównaniu z dłuższymi falami. Jest często stosowany w sieciach metropolitalnych (MAN) i innych zastosowaniach wymagających szybkiej transmisji danych na stosunkowo krótsze odległości.
Długość fali pasma O waha się w przybliżeniu od 1260 nanometrów (nm) do 1360 nm w widmie optycznym. Zakres ten odpowiada podczerwonej części widma elektromagnetycznego, gdzie długości fal światła są dłuższe niż światło widzialne, ale krótsze niż mikrofale. Sygnały optyczne w paśmie O są skutecznie przesyłane przez standardowe światłowody, co czyni je praktycznym wyborem w różnych zastosowaniach telekomunikacyjnych i sieciowych, gdzie wymagane są umiarkowane odległości i duże prędkości transmisji.
Optyczne pasmo C i pasmo L to specyficzne zakresy długości fal w widmie optycznym wykorzystywane w telekomunikacji i transmisji danych za pomocą włókien optycznych. Pasmo C zazwyczaj obejmuje długości fal od około 1530 nanometrów (nm) do 1565 nm, podczas gdy pasmo L mieści się w zakresie od około 1565 nm do 1625 nm. Pasma te wykorzystywane są w komunikacji na duże odległości ze względu na niskie tłumienie (straty sygnału) w standardowych światłowodach, co umożliwia szybką i niezawodną transmisję danych na duże odległości bez znaczącej degradacji.
Termin „pasmo optyczne” odnosi się szeroko do określonych zakresów długości fal w widmie elektromagnetycznym wykorzystywanym do przesyłania sygnałów optycznych przez włókna. Pasma te obejmują pasmo O, pasmo C, pasmo L i inne, każde oznaczone odpowiednimi zakresami długości fal i charakterystyką. Pasma optyczne są niezbędne w technologiach telekomunikacyjnych i sieciowych, gdzie różne pasma wybiera się w oparciu o wymagania aplikacji, takie jak odległość, przepustowość i jakość sygnału.
W komunikacji światłowodowej pasmo S ogólnie odnosi się do długości fal w widmie optycznym w zakresie od około 1460 nanometrów (nm) do 1530 nm. Pasmo to pokrywa się z częściami pasma O i C, ale jest rzadziej stosowane w telekomunikacji niż te pasma. Pasmo S oferuje szczególne korzyści w niektórych niszowych zastosowaniach, takich jak niszowe wymagania dotyczące długości fali lub specjalistyczne konstrukcje włókien optycznych zoptymalizowane pod kątem zmniejszonej dyspersji lub innych wskaźników wydajności. Jego zastosowanie zależy od konkretnych wymagań sieci i postępu technologicznego w optycznych systemach komunikacyjnych.