Prędkość bistatyczna w radarze odnosi się do prędkości celu w stosunku do geometrii odbiornika radaru w bistatycznym systemie radarowym. Uwzględnia ruch celu i zależność przestrzenną pomiędzy pozycjami nadajnika, odbiornika i celu. Bistatyczne pomiary prędkości mają kluczowe znaczenie w zastosowaniach takich jak śledzenie ruchomych celów, obliczanie przesunięć Dopplera oraz określanie prędkości i kierunku obiektów w obszarze zasięgu radaru.
Zasięg bistatyczny radaru to odległość między nadajnikiem radarowym a celem plus odległość między celem a odbiornikiem radaru w konfiguracji radaru bistatycznego. W przeciwieństwie do radaru monostatycznego, gdzie zasięg to po prostu odległość między nadajnikiem radarowym a celem, obliczenia zasięgu bistatycznego uwzględniają przestrzenną separację między nadajnikiem a odbiornikiem. Konfiguracja ta wpływa na wydajność radaru, propagację sygnału i dokładność pomiaru zasięgu w różnych scenariuszach operacyjnych.
Główną różnicą między radarem monostatycznym i bistatycznym jest rozmieszczenie i konfiguracja elementów nadajnika i odbiornika. W monostatycznych systemach radarowych nadajnik i odbiornik znajdują się w tym samym miejscu, często wykorzystując jedną antenę do przesyłania i odbierania sygnałów. Taka konfiguracja upraszcza konstrukcję sprzętu, ale ogranicza elastyczność zasięgu radaru i możliwości operacyjnych.
Natomiast bistatyczne systemy radarowe mają oddzielne jednostki nadajnika i odbiornika umieszczone w różnych lokalizacjach. Taka konfiguracja zapewnia korzyści, takie jak ulepszone wykrywanie w ukryciu, lepszy zasięg w zagraconym otoczeniu i zmniejszona podatność na zakłócenia lub zakłócenia. Bistatyczne systemy radarowe mogą wykorzystywać różne konfiguracje geometryczne do osiągnięcia określonych celów operacyjnych, dzięki czemu nadają się do różnorodnych zastosowań, od obserwacji wojskowej po monitorowanie środowiska i eksplorację kosmosu.