W chemii pasmo Q odnosi się do specyficznego pasma absorpcji obserwowanego w widmie absorpcji elektronów niektórych związków organicznych, szczególnie tych z układami wiązań podwójnych lub sprzężonymi strukturami aromatycznymi. Pasmo Q zwykle znajduje się w zakresie widzialnym lub bliskiej podczerwieni widma elektromagnetycznego, w zależności od konkretnej cząsteczki i jej struktury molekularnej. To pasmo absorpcji charakteryzuje się intensywną absorpcją światła, która pojawia się jako pik lub pasmo w pomiarach spektroskopowych. Położenie i intensywność pasma Q dostarczają cennych informacji na temat przejść elektronowych i struktury molekularnej badanego związku, pomagając w analizie chemicznej i charakteryzacji.
Pasmo Soreta i pasmo Q to odrębne pasma absorpcji obserwowane w widmie absorpcji elektronów związków porfiryn, które są ważne w biochemii i dziedzinach pokrewnych. Pasmo Soreta to pasmo absorpcji wyższej energii zlokalizowane w obszarze widma ultrafioletowym, zwykle około 400 nm. Powstaje w wyniku przejść elektronowych obejmujących centralny jon metalu i strukturę pierścienia porfirynowego. Natomiast pasma Q to pasma absorpcji o niskiej energii obserwowane w obszarze widzialnym, rozciągające się od około 500 nm do 700 nm lub dłuższych fal. Pasma te wynikają z przejść elektronowych w układzie sprzężonych elektronów π pierścienia porfirynowego. Pasma Soreta i Q dostarczają razem kluczowych informacji na temat struktury elektronowej i chemii koordynacyjnej związków porfirynowych, które odgrywają istotną rolę w procesach biologicznych, takich jak fotosynteza i transport tlenu.
Pasmo Q pod względem zakresu częstotliwości zasadniczo rozciąga się od około 33 GHz do 50 GHz w obszarze mikrofalowym widma elektromagnetycznego. Ten zakres częstotliwości umieszcza pasmo Q pomiędzy pasmem V o niższej częstotliwości (30 GHz do 40 GHz) a pasmem W o wyższej częstotliwości (75 GHz do 110 GHz). Pasmo Q jest wykorzystywane w różnych zastosowaniach, w tym w systemach radarowych, komunikacji satelitarnej i badaniach naukowych. Jego stosunkowo wysoka częstotliwość umożliwia węższe szerokości wiązki i wyższą rozdzielczość w zastosowaniach obrazowania radarowego, dzięki czemu nadaje się do szczegółowego monitorowania, teledetekcji i innych specjalistycznych zastosowań wymagających precyzyjnej kontroli i wykrywania fal elektromagnetycznych.