W sieciach seria odnosi się ogólnie do nagłego, tymczasowego wzrostu szybkości transmisji danych w połączeniu sieciowym. Może się to zdarzyć, gdy urządzenie wysyła dane ze znacznie większą szybkością niż średnia, zwykle przez krótki czas. Impulsy w sieci mogą wystąpić z różnych powodów, takich jak wzorce ruchu impulsowego z aplikacji, takich jak strumieniowe przesyłanie wideo lub przesyłanie plików, lub z powodu odświeżania w protokołach wysyłających dane w seriach w celu optymalizacji wydajności.
W kontekście Internetu przerwa odnosi się do tymczasowego wzrostu szybkości przesyłania danych powyżej normalnej lub średniej przepustowości połączenia. Może się to zdarzyć, gdy użytkownik doświadczy krótkiego okresu większej prędkości pobierania lub wysyłania, często związanego z optymalnymi warunkami sieciowymi lub wykorzystaniem technologii impulsowej przez dostawców usług internetowych (ISP) w celu zapewnienia maksymalnej wydajności w okresach dużego zapotrzebowania.
Przesyłanie seryjne odnosi się do szybkiej transmisji dużej ilości danych w krótkim czasie, zwykle przekraczającej normalną lub stałą szybkość przesyłania. Termin ten jest powszechnie używany w informatyce i telekomunikacji do opisania scenariuszy, w których dane są wysyłane lub odbierane w seriach, w celu osiągnięcia dużej szybkości przesyłania danych lub wydajnej obsługi nagłych skoków ruchu.
W przetwarzaniu sygnału seria odnosi się do transmisji lub emisji sygnałów o krótkim czasie trwania. Może to obejmować impulsy fal elektromagnetycznych, sygnałów radiowych lub impulsów cyfrowych. Sygnały impulsowe charakteryzują się krótkim czasem trwania i mogą zawierać informacje, sygnały synchronizacji lub dane sterujące. Są często używane w różnych systemach komunikacyjnych i zastosowaniach radarowych, gdzie wymagana jest szybka transmisja lub wykrywanie danych.
Protokół serii odnosi się do protokołu komunikacyjnego, który zarządza transmisją danych w seriach, zazwyczaj obejmującą szybką transmisję pakietów danych lub ramek w oparciu o określone zasady taktowania lub synchronizacji. Protokoły te zostały zaprojektowane w celu optymalizacji wykorzystania kanału, minimalizacji opóźnień i zapewnienia wydajnego przesyłania danych w sieciach. Przykłady obejmują protokoły stosowane w telekomunikacji, sieciach danych i komunikacji bezprzewodowej, które wykorzystują błędną transmisję w celu uzyskania wysokiej przepustowości i niezawodnego dostarczania danych.