Zakłócenia polaryzacji krzyżowej odnoszą się do niepożądanej degradacji sygnału spowodowanej interakcją pomiędzy sygnałami przesyłanymi w systemie komunikacyjnym z różnymi orientacjami polaryzacji. Kiedy sygnały z polaryzacji ortogonalnej oddziałują na siebie, na przykład z polaryzacji poziomej i pionowej, może to skutkować zakłóceniami polaryzacji krzyżowej. Zakłócenia te mogą obniżyć jakość i niezawodność sygnałów komunikacyjnych, szczególnie w systemach komunikacji satelitarnej i bezprzewodowej, gdzie utrzymanie wyrównania polaryzacji ma kluczowe znaczenie dla optymalnej wydajności.
Polaryzacja krzyżowa odnosi się do orientacji wektora pola elektrycznego fali elektromagnetycznej względem osi transmisji anteny. W polaryzacji liniowej wektor pola elektrycznego oscyluje w określonym kierunku (na przykład poziomym lub pionowym). Polaryzacja krzyżowa występuje, gdy antena odbiorcza wykrywa sygnał nadawany z orientacją polaryzacji inną niż zamierzona polaryzacja odbioru. Na przykład, jeśli sygnał o polaryzacji poziomej zostanie odebrany przez antenę zorientowaną na polaryzację pionową, nastąpi polaryzacja krzyżowa.
Różnica między polaryzacją krzyżową a kopolaryzacją polega na wyrównaniu orientacji polaryzacji sygnałów nadawanych i odbieranych. W przypadku polaryzacji krzyżowej orientacja polaryzacji odebranego sygnału jest ortogonalna (prostopadle) do zamierzonej polaryzacji odbioru anteny. Natomiast kopolaryzacja występuje, gdy polaryzacja odebranego sygnału odpowiada zamierzonej polaryzacji odbioru anteny, co skutkuje optymalnym odbiorem sygnału i minimalnymi stratami polaryzacyjnymi.
Dyskryminacja krzyżowa (XPD) w komunikacji satelitarnej odnosi się do zdolności anteny lub systemu satelitarnego do rozróżniania sygnałów o tej samej częstotliwości, ale o różnych orientacjach polaryzacji. Określa ilościowo stosunek mocy otrzymanej z pożądanej polaryzacji (kopolaryzacja) do mocy otrzymanej z niepożądanej polaryzacji (polaryzacja krzyżowa). Wysoka dyskryminacja polaryzacji krzyżowej wskazuje na dobrze zaprojektowany system antenowy, który skutecznie tłumi zakłócenia polaryzacji krzyżowej, poprawiając w ten sposób jakość sygnału i wydajność systemu.
Dyskryminacja międzypolaryzacyjna (XPD) i izolacja międzypolaryzacyjna (XPI) odnoszą się do pomiarów tego, jak dobrze system antenowy lub łącze komunikacji satelitarnej potrafi rozróżnić pożądaną i niepożądaną orientację polaryzacji. Różnią się jednak konkretnymi definicjami i zastosowaniami. Dyskryminacja polaryzacji krzyżowej (XPD) w szczególności określa ilościowo stosunek mocy odbieranej w pożądanej polaryzacji do mocy odbieranej w niepożądanej polaryzacji, wskazując zdolność anteny do odrzucania sygnałów o polaryzacji krzyżowej. Z drugiej strony, izolacja międzypolaryzacyjna (XPI) ogólnie odnosi się do stosunku mocy odbieranej w pożądanej polaryzacji do całkowitej odbieranej mocy (w tym zarówno polaryzacji pożądanej, jak i niepożądanej), zapewniając szerszą miarę wydajności anteny w tłumieniu niepożądane sygnały. Tak więc, podczas gdy XPD koncentruje się na tłumieniu zakłóceń spolaryzowanych krzyżowo, XPI zapewnia pełniejszy obraz ogólnej wydajności anteny pod względem izolacji polaryzacji.