De radar die op schepen vereist is, omvat onder meer mariene radarsystemen die zijn ontworpen voor navigatie en het vermijden van aanvaringen. Deze systemen helpen bij het detecteren van andere schepen, obstakels en landmassa, vooral bij slecht zicht, zoals mist, regen of nacht. Radars die op schepen worden gebruikt, werken doorgaans in de X-band (ongeveer 9 GHz) en de S-band (ongeveer 3 GHz), waardoor een evenwicht wordt geboden tussen resolutie en bereik.
X-band radars bieden beelden met een hogere resolutie die geschikt zijn voor het detecteren van kleinere objecten, terwijl S-band radars betere prestaties leveren bij ongunstige weersomstandigheden.
Schepen gebruiken mariene radarsystemen voor veilige navigatie en om aanvaringen te voorkomen.
De belangrijkste typen radar die op schepen worden gebruikt, zijn de X-bandradar, die beelden met een hoge resolutie levert die ideaal zijn voor het detecteren van kleinere objecten en het navigeren in verstopte wateren, en de S-bandradar, die effectiever is in het detecteren van doelen in zware weersomstandigheden als gevolg van zijn langere golflengte.
Deze radars helpen bij het identificeren van andere schepen, boeien en landformaties, waardoor een veilige doorgang en efficiënt manoeuvreren wordt gegarandeerd.
Radarvereisten voor schepen, zoals uiteengezet in de internationale maritieme regelgeving, vereisen de installatie van radarsystemen voor navigatie en veiligheid.
Volgens de regelgeving van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO), met name die uiteengezet in de Safety of Life at Sea (SOLAS)-conventie, moeten schepen boven een bepaalde omvang en schepen die internationale reizen maken, zijn uitgerust met mariene radarsystemen. Deze systemen moeten in staat zijn andere schepen en obstakels te detecteren en weer te geven om te helpen bij veilige navigatie en het voorkomen van aanvaringen.
Bovendien moeten schepen beschikken over automatische radarplottinghulpmiddelen (ARPA) om automatisch de bewegingen van gedetecteerde doelen te volgen en te voorspellen.
Het Safety of Life at Sea (SOLAS)-verdrag vereist dat schepen worden uitgerust met radarsystemen om de navigatieveiligheid en het vermijden van aanvaringen te verbeteren. SOLAS vereist met name schepen met een brutotonnage van 300 ton en meer internationale reizen, en op alle passagiersschepen, ongeacht hun grootte, moeten maritieme radarsystemen zijn geïnstalleerd.
Deze radars moeten in staat zijn betrouwbare detectie en tracking van andere schepen en obstakels te bieden om een veilige navigatie te garanderen. Radars moeten ook worden geïntegreerd met automatische radarplothulpmiddelen (ARPA) om het automatisch volgen en analyseren van doelen te vergemakkelijken.
Schepen kunnen namelijk door radar worden gedetecteerd. Maritieme radarsystemen zenden radiogolven uit die objecten, inclusief schepen, reflecteren en terugkeren naar de radarontvanger.
De geretourneerde signalen worden verwerkt om de positie, afstand en beweging van gedetecteerde schepen te bepalen. Dit vermogen is cruciaal voor navigatie, het vermijden van botsingen en situationeel bewustzijn. Schepen zijn uitgerust met radarreflectoren om hun detecteerbaarheid te verbeteren, vooral kleinere schepen die van nature geen radarsignalen retourneren. Deze detecteerbaarheid zorgt ervoor dat schepen kunnen worden gezien en gevolgd door andere schepen en maritieme verkeersleidingssystemen, wat een veilige en efficiënte navigatie bevordert.