Er zijn twee hoofdtypen scheepsradar op basis van hun operationele frequentiebanden: X-bandradar en S-bandradar werken op een hogere frequentie, doorgaans rond de 9 GHz, wat een betere resolutie en nauwkeurigheid mogelijk maakt bij het detecteren van kleinere objecten zoals boeien, kleine vaartuigen en navigatiegevaren. Het is vooral handig in verstopte wateren of gebieden waar nauwkeurige details vereist zijn. S-bandradar daarentegen werkt op een lagere frequentie, doorgaans rond de 3 GHz.
Het biedt een groter detectiebereik en betere prestaties bij ongunstige weersomstandigheden zoals regen of mist, waardoor het geschikt is voor monitoring en detectie op lange afstand van grotere schepen of weersystemen.
Schepen zijn uitgerust met twee hoofdtypen radar voor navigatie- en operationele doeleinden: navigatieradar en oppervlaktezoekradar. Navigatieradar wordt over het algemeen gebruikt voor navigatie op korte afstand en het vermijden van botsingen.
Het biedt gedetailleerde informatie over nabijgelegen schepen, landmassa’s en navigatiehulpmiddelen, waardoor zeelieden het schip veilig door besloten wateren of drukke scheepvaartroutes kunnen manoeuvreren. Oppervlaktezoekradar is daarentegen ontworpen voor bewaking en detectie op grotere afstand van oppervlaktedoelen zoals schepen, kleine boten of drijvende objecten.
Het wordt gebruikt om het omliggende maritieme gebied te monitoren, potentiële bedreigingen of doelen te identificeren en het situationele bewustzijn tijdens maritieme operaties te behouden.
De twee meest gebruikte basisradarfrequenties zijn de X-band en de S-bandradar, die op een hogere frequentie werken (ongeveer 9 GHz), waardoor een fijnere resolutie en details worden geboden bij het detecteren van grotere objecten en navigatierisico’s. Het is vooral effectief in verstopte wateren of gebieden waar nauwkeurig richten essentieel is.
De S-bandradar werkt op een lagere frequentie (ongeveer 3 GHz) en biedt een groter detectiebereik en betere prestaties bij ongunstige weersomstandigheden zoals regen, mist of zeeruis weersystemen over een groter gebied.
De twee hoofddoelen van de zeeradar zijn navigatie en het vermijden van aanvaringen. Navigatieradar wordt gebruikt om realtime informatie te verschaffen over nabijgelegen schepen, landmassa’s, navigatiehulpmiddelen (zoals boeien of bakens) en potentiële obstakels.
Het helpt zeevarenden veilige koersen uit te stippelen, aanvaringen te vermijden en het omgevingsbewustzijn te behouden tijdens het navigeren op drukke scheepvaartroutes of bij ongunstige weersomstandigheden. Radarbotsingsvermijdingssystemen maken gebruik van radargegevens om de relatieve posities, snelheden en trajecten van nabijgelegen schepen te berekenen, potentiële aanvaringsrisico’s te voorspellen en zeevarenden vroegtijdig te waarschuwen.
Door radarinformatie te integreren met navigatiepraktijken en internationale regelgeving, verbeteren mariene radarsystemen de veiligheid op zee en dragen ze bij aan efficiënte maritieme operaties.