Radarzijlobben worden veroorzaakt door het fysieke ontwerp en de constructie van de radarantenne. Onvolkomenheden in de vorm, grootte en structuur van de antennevoeding kunnen leiden tot onbedoelde stralingspatronen. Bovendien dragen golfdiffractie rond de antenneranden en variaties in de stroomverdeling langs de antenne-elementen bij aan de vorming van zijlobben.
Zijlobben van ultrageluid worden veroorzaakt door soortgelijke factoren, waaronder het fysieke ontwerp van de transducer en de manier waarop deze akoestische golven uitzendt. Diffractie en verstrooiing van geluidsgolven aan de randen van de transducerelementen creëren zijlobben. Variaties in eigenschappen en onvolkomenheden van het piëzo-elektrische materiaal in de transducerconstructie dragen ook bij aan de aanwezigheid van zijlobben.
Om zijlobben op echografie te verkleinen, kunnen verschillende technieken worden gebruikt. Eén methode is apodisatie, waarbij de amplitude van signalen over de transducerelementen wordt gevarieerd om het bundelprofiel vloeiender te maken. Het gebruik van een transducer met een groter diafragma kan er ook voor zorgen dat de energie effectiever wordt gefocust. Bovendien kan het gebruik van geavanceerde signaalverwerkingstechnieken, zoals beamforming en adaptieve filtering, de impact van zijlobben minimaliseren.
Zijlobben veroorzaken verschillende problemen, waaronder verminderde beeldkwaliteit en mogelijke verkeerde interpretatie van gegevens. In radarsystemen kunnen zijlobben valse detectie en doelonduidelijkheid veroorzaken, wat leidt tot onnauwkeurige metingen en verminderde prestaties. Bij echografie kunnen zijlobben artefacten veroorzaken en de ware weergave van het gescande gebied verdoezelen, waardoor het moeilijk wordt om medische aandoeningen nauwkeurig te diagnosticeren en te interpreteren.
Om zijlobben in een antenne te verkleinen kunnen verschillende technieken worden toegepast. Eén benadering is het gebruik van een taps toelopende voedingsverdeling, waarbij het aan de antenne-elementen geleverde vermogen geleidelijk afneemt van het midden naar de randen, waardoor de zijlobintensiteit wordt geminimaliseerd. Een andere methode is het gebruik van antenne-arrays met zorgvuldig ontworpen elementafstanden en faseverschuivingen om zijlobben te annuleren. Bovendien kan het gebruik van geavanceerde materialen en constructietechnieken om de nauwkeurigheid en uniformiteit van antenne-elementen te verbeteren de zijlobben helpen verminderen.