Zeeradar is een cruciaal navigatie-instrument dat op schepen en vaartuigen wordt gebruikt om nabijgelegen objecten, inclusief andere schepen, navigatiegevaren en landmassa’s, te detecteren en te volgen. Het werkt door korte pulsen van elektromagnetische golven uit te zenden vanaf een roterende antenne. Deze golven bewegen naar buiten, reflecteren op objecten op hun pad en keren als echo’s terug naar de radarantenne. Het radarsysteem meet de tijd die nodig is voordat de echo’s terugkeren, berekent op basis van deze vertraging de afstand tot gedetecteerde objecten en bepaalt hun richting of werking ten opzichte van de positie van de radar. Deze informatie wordt verwerkt en weergegeven op een radarscherm, waardoor realtime situationeel bewustzijn ontstaat voor veilige navigatie en het vermijden van aanvaringen op zee.
De basisprincipes van de zeeradar draaien om het uitzenden en ontvangen van radiogolven. Radarsystemen genereren pulsen van elektromagnetische energie met behulp van een zender, die door een roterende antenne naar de omgeving worden uitgezonden. Wanneer deze pulsen objecten op hun pad tegenkomen, zoals schepen of oriëntatiepunten, reflecteren ze terug naar de radarantenne. De radarontvanger vangt deze gereflecteerde signalen op, meet de sterkte en aankomsttijd ervan en zet deze om in elektronische signalen voor verwerking. Door de kenmerken van deze echo’s te analyseren, inclusief hun timing, amplitude en fase, berekent het radarsysteem de afstand, peiling en soms snelheid van de gedetecteerde doelen, en presenteert deze informatie visueel op een radarscherm voor interpretatie door de operators.
Het belangrijkste verschil tussen zeeradar en GPS (global positioning system) is hun onderliggende technologie en functies. Zeeradar werkt op basis van het principe van reflectie en detectie van radiogolven en geeft informatie over naburige objecten ten opzichte van de radarpositie. Het helpt in de eerste plaats bij het detecteren en volgen van bewegende en stilstaande doelen, wat helpt bij navigatie, het vermijden van aanvaringen en situationeel bewustzijn op zee. GPS is daarentegen afhankelijk van een netwerk van satellieten in een baan om de aarde om gebruikers op het land nauwkeurige informatie over positionering, snelheid en timing te bieden. , zee of in de lucht. GPS maakt nauwkeurige bepaling van de geografische coördinaten van een schip en zijn beweging op het aardoppervlak mogelijk, ongeacht de zichtomstandigheden of de nabijheid van andere objecten. Terwijl mariene radar en GPS complementaire rollen spelen in de maritieme navigatie, richt radar zich op het bewustzijn van onmiddellijke nabijheid, terwijl GPS nauwkeurige positionerings- en navigatiemogelijkheden biedt.
Radars detecteren schepen door pulsen van elektromagnetische golven uit te zenden en de reflecties of echo’s ervan te ontvangen van schepen binnen hun detectiebereik. Terwijl radargolven vanuit de radarantenne naar buiten reizen, komen ze schepen of andere objecten op hun pad tegen, waardoor een deel van de energie terug naar de radar reflecteert. De radarontvanger vangt deze reflecties op, meet hun aankomsttijd en sterkte, en verwerkt de ontvangen signalen om de afstand, peiling en soms snelheid van de gedetecteerde schepen te bepalen. Door de radarantenne continu te draaien en met regelmatige tussenpozen pulsen uit te zenden, kunnen radarsystemen de bewegingen van schepen in realtime monitoren en volgen, waardoor essentiële informatie wordt verstrekt voor navigatie, het vermijden van aanvaringen en de maritieme veiligheid.