Laserradar, gewoonlijk lidar genoemd (lichtdetectie en betasten), is een technologie voor teledetectie die laserpulsen gebruikt om afstanden tot objecten te meten. Net als radar, die radiogolven gebruikt, zendt lidar laserstralen uit en detecteert gereflecteerd licht om het bereik, de positie en soms andere kenmerken van doelen te bepalen. LiDAR wordt veel gebruikt in verschillende toepassingen, zoals autonome voertuigen, geologische onderzoeken, bosbouw, stadsplanning en archeologie, waarbij nauwkeurige afstandsmetingen en gedetailleerde kartering essentieel zijn.
Bij het vergelijken van lidar met laserradar wordt lidar in bepaalde toepassingen vaak als geavanceerder en nauwkeuriger beschouwd. LiDAR biedt over het algemeen een hogere resolutie en nauwkeurigheid bij het meten van afstanden en het in kaart brengen van terrein vanwege de kortere golflengte van laserlicht in vergelijking met de radiogolven die in traditionele radar worden gebruikt. Dit voordeel maakt LiDAR bijzonder effectief voor gedetailleerde kaarten, objectherkenning en autonome navigatietaken waarbij fijne ruimtelijke resolutie cruciaal is.
Qua snelheid zijn lasersystemen zoals LiDAR over het algemeen sneller dan traditionele radarsystemen als het gaat om het meten van afstanden en het vastleggen van gedetailleerde ruimtelijke gegevens. Het snelheidsvoordeel van Lidar komt voort uit het feit dat laserpulsen zich voortplanten met de snelheid van het licht, wat aanzienlijk sneller is dan de radiogolven die in radarsystemen worden gebruikt. Hierdoor kan Lidar snel gedetailleerde 3D-kaarten van omgevingen scannen en vastleggen of snel afstanden tot objecten met hoge precisie meten, waardoor het geschikt is voor toepassingen die snelle gegevensverzameling en realtime reactievermogen vereisen.