Hoogfrequente oppervlaktegolfradar (HFSWR) is een type radarsysteem dat werkt in de hoogfrequente (HF) band van het elektromagnetische spectrum, doorgaans variërend van 3 MHz tot 30 MHz. In tegenstelling tot traditionele radarsystemen die afhankelijk zijn van terugverstrooiing van objecten in de atmosfeer of de ruimte, maakt HFSWR voornamelijk gebruik van oppervlaktegolven die zich voortplanten langs de grens tussen het aardoppervlak en de atmosfeer (de ionosfeer genoemd). Deze oppervlaktegolven kunnen lange afstanden afleggen (honderden kilometer) en zijn in staat doelen zoals schepen en vliegtuigen op lage hoogte boven grote zeegebieden te detecteren en te volgen. HFSWR-systemen zijn voordelig voor maritieme surveillance en kustbewaking vanwege hun vermogen om een groot dekkingsgebied te bieden en doelen voorbij de horizon te detecteren, waar zichtlijnradarsystemen beperkt zouden zijn.
Laagfrequente radar werkt op frequenties die doorgaans lager zijn dan 1 GHz, inclusief de zeer lage frequentie (VLF) en ultra lage frequentie (ULF) banden. In tegenstelling tot radarsystemen met een hogere frequentie die afhankelijk zijn van de reflectie en verstrooiing van elektromagnetische golven van objecten in de atmosfeer of de ruimte, maakt laagfrequente radar gebruik van de voortplantingseigenschappen van lange golflengten. Deze radarsystemen zijn in staat verschillende atmosferische omstandigheden en vaste obstakels zoals gebladerte of gebouwen te doordringen, waardoor ze geschikt zijn voor grondpenetrerende radartoepassingen, ondergrondse beeldvorming en omgevingsdetectie. Laagfrequente radarsystemen vereisen over het algemeen grotere antennes en zijn minder gevoelig voor atmosferische verzwakking, waardoor ze effectief zijn voor detectie en bewaking over lange afstanden in ruwe omgevingen waar radar met hogere frequentie beperkt kan zijn.