Real-apertuurradar (RAR) en synthetische apertuurradar (SAR) verschillen voornamelijk in hun antenneconfiguraties en beeldtechnieken. RAR maakt gebruik van een fysiek grote antenne of antenne-array met een vaste openingsgrootte om radarsignalen te verzenden en te ontvangen. De radarstraal wordt op het doel gericht en de gereflecteerde signalen worden gedurende één pulsduur verzameld. De resolutie van RAR-beelden wordt beperkt door de fysieke grootte van de antenneopening, wat resulteert in een lagere ruimtelijke resolutie vergeleken met SAR.
SAR synthetiseert daarentegen elektronisch een grote virtuele antenne-opening door de radarantenne langs een pad te bewegen. Hierdoor kan SAR een veel hogere resolutie bereiken door signalen te combineren die op verschillende posities worden ontvangen, wat resulteert in gedetailleerde beelden met fijne ruimtelijke kenmerken.
SAR wordt veel gebruikt bij teledetectie, omgevingsmonitoring en verkenning vanwege het vermogen om beelden met een hoge resolutie te produceren, ongeacht de weersomstandigheden of het tijdstip van de dag.
Airborne radar (SLAR) en synthetische apertuurradar (SAR) zijn beide radarbeeldvormingstechnologieën die worden gebruikt in teledetectietoepassingen, maar ze werken anders. De Slar maakt gebruik van een vaste of mechanisch gescande antenne om radarsignalen in zijdelingse richting vanaf een luchtplatform te verzenden.
De radarstraal scant de grond loodrecht op de vliegbaan van het vliegtuig en levert realtime radarbeelden van het onderliggende terrein. Salarissystemen bieden continue dekking en zijn geschikt voor algemene surveillance- en verkenningstaken, maar hebben over het algemeen een lagere resolutie vergeleken met SAR. SAR synthetiseert daarentegen elektronisch een grote antenne-opening door de radarantenne langs een pad te bewegen.
Hierdoor kan SAR beelden met een hoge resolutie en fijne ruimtelijke details verkrijgen, waardoor het ideaal is voor nauwkeurige kartering, milieumonitoring en toepassingen voor rampenbeheer.
Synthetic Aperture Radar (SAR) en Inverse Synthetic Aperture Radar (ISAR) zijn radarbeeldvormingstechnieken die voor verschillende doeleinden worden gebruikt. SAR is ontworpen om beelden met hoge resolutie te genereren van stilstaande of langzaam bewegende doelen op het aardoppervlak door elektronisch een grote virtuele antenne-opening te synthetiseren.
Dit wordt bereikt door de radarantenne langs een pad te bewegen om gereflecteerde signalen op verschillende posities te verzamelen, waardoor gedetailleerde beelden mogelijk zijn, ongeacht de weersomstandigheden of het tijdstip van de dag. ISAR wordt daarentegen gebruikt om radarbeelden te maken van snel bewegende doelen, zoals schepen of vliegtuigen, door gebruik te maken van hun bewegingen. ISAR-technieken analyseren Doppler-veranderingen in radarretouren veroorzaakt door doelbewegingen om gedetailleerde beelden te genereren die de vorm, oriëntatie en kenmerken van het doel onthullen.
SAR en ISAR verschillen dus wat betreft hun doeltoepassingen en de soorten doelen waarvoor ze zijn ontworpen.
Synthetische apertuurradar (SAR) en normale radar (conventionele radar) verschillen aanzienlijk in hun beeldvormingsmogelijkheden en operationele principes. Normale radarsystemen gebruiken over het algemeen een enkele antenne of een klein aantal antennes om radarsignalen te verzenden en te ontvangen. Deze systemen detecteren de aanwezigheid en locatie van objecten op basis van de tijd die het radarsignaal nodig heeft om naar het doel en terug te reizen (vluchttijd).
Normale radarsystemen hebben echter een beperkte resolutie en kunnen geen gedetailleerde beelden van doelen produceren. SAR synthetiseert daarentegen elektronisch een grote virtuele antenne-opening door de radarantenne langs een pad te bewegen. Hierdoor kan SAR beelden met een hoge resolutie en fijne ruimtelijke details verkrijgen door signalen te combineren die op verschillende posities worden ontvangen.
SAR wordt gebruikt in toepassingen die nauwkeurige kartering, terreinmodellering en omgevingsmonitoring vereisen, waarbij gedetailleerde beeldvorming van het aardoppervlak of objecten essentieel is.
Real Aperture Radar (RAR) verwijst naar een radarsysteem dat gebruik maakt van een fysiek grote antenne of antenne-array met een vaste apertuurgrootte om radarsignalen te verzenden en te ontvangen. Bij RAR wordt de radarstraal op het doel gericht en worden de gereflecteerde signalen verzameld gedurende een enkele pulsduur.
De resolutie van RAR-beelden wordt beperkt door de fysieke grootte van de antenne-opening, wat resulteert in een lagere ruimtelijke resolutie vergeleken met synthetische apertuurradar (SAR). RAR-systemen zijn eenvoudiger en goedkoper dan SAR-systemen, maar bieden beperkte beeldvormingsmogelijkheden. Ze worden gebruikt in toepassingen waarbij gedetailleerde beeldvorming niet vereist is, zoals basisbewaking, doeldetectie en navigatie.