Telecommunicatiediversiteit verwijst naar de praktijk van het gebruik van meerdere kanalen, paden of antennes om de betrouwbaarheid en robuustheid van communicatiesystemen te verbeteren. Dit omvat het gebruik van redundante paden of technieken om de effecten van fading, interferentie en andere kanaaltekortkomingen die de signaalkwaliteit kunnen verslechteren, te verminderen. Door gebruik te maken van diversiteit kunnen telecommunicatiesystemen een verbeterde signaalsterkte, lagere foutpercentages en een toename van de algehele systeemcapaciteit en betrouwbaarheid bereiken. Diversiteitstechnieken zijn cruciaal in draadloze communicatiesystemen, waar signalen aan wisselende omstandigheden kunnen lijden als gevolg van multipath-voortplanting en omgevingsfactoren.
Diversiteit en MIMO (multiple input results) zijn verwante concepten, maar verschillen qua implementatie en reikwijdte. Diversiteit verwijst doorgaans naar technieken die gericht zijn op het verbeteren van de signaalbetrouwbaarheid en -kwaliteit door gebruik te maken van redundante paden of antennes. Het richt zich op het verminderen van kanaaltekortkomingen en het verbeteren van de signaalrobuustheid. MIMO daarentegen omvat specifiek het gebruik van meerdere antennes bij zowel de zender als de ontvanger om de datadoorvoer en spectrale efficiëntie te vergroten door meerdere datastromen ruimtelijk te vermenigvuldigen. Hoewel diversiteitstechnieken deel kunnen uitmaken van MIMO-systemen, gaat MIMO verder dan diversiteit door gebruik te maken van ruimtelijke multiplexing en ruimtelijke verwerkingsmogelijkheden voor hogere datasnelheden en verbeterde verbindingsprestaties.
Signaaldiversiteit in de telecommunicatie verwijst naar het gebruik van meerdere signaalpaden, frequenties of ruimtelijke dimensies om de betrouwbaarheid en kwaliteit van verzonden signalen te verbeteren. Technieken voor signaaldiversiteit omvatten onder meer tijddiversiteit, frequentiediversiteit en ruimtediversiteit. Deze technieken maken gebruik van verschillen in signaalpaden of dimensies om ervoor te zorgen dat ten minste één pad of dimensie te allen tijde een betrouwbaar signaal levert, waardoor de systeemprestaties in ruwe omgevingen worden verbeterd.
Frequentiediversiteit is een telecommunicatietechniek waarbij hetzelfde signaal gelijktijdig wordt verzonden op meerdere draaggolffrequenties in dezelfde frequentieband. Het doel is om de effecten van frequentievervaging te verminderen en de betrouwbaarheid van communicatieverbindingen te verbeteren. Door redundante kopieën van het signaal op verschillende frequenties te verzenden, vergroot de frequentiediversiteit de kans dat ten minste één draaggolffrequentie voldoende signaalsterkte en -kwaliteit behoudt, waardoor de algehele betrouwbaarheid van de communicatie wordt verbeterd.
Bij computernetwerken verwijst diversiteit naar de praktijk van het creëren van redundante of alternatieve paden, koppelingen of bronnen binnen een netwerkinfrastructuur om de veerkracht, beschikbaarheid en fouttolerantie te verbeteren. Dit omvat het inzetten van meerdere netwerkpaden of bronnen die kunnen worden gebruikt als back-up of alternatief in geval van storingen of congestie op de primaire paden. Netwerkdiversiteitstechnieken omvatten routediversiteit, linkredundantie en taakverdelingsstrategieën. Deze technieken zijn bedoeld om de continue werking en optimale prestaties van computernetwerken te garanderen door downtime en verstoringen veroorzaakt door netwerkstoringen of verkeersopstoppingen tot een minimum te beperken.