De spectrumanalysetheorie draait om de wiskundige en conceptuele raamwerken die worden gebruikt om signalen in het frequentiedomein te analyseren. Het omvat de principes van Fourier-analyse en signaalverwerking, waarbij signalen worden opgesplitst in hun samenstellende frequentiecomponenten. Door deze ontleding kunnen analisten de spectrale kenmerken van signalen bestuderen en begrijpen, zoals hun frequentieverdeling, amplitudes van verschillende frequentiecomponenten en spectrale dichtheid.
In de context van de vraag verwijst “Theoriespectrum” in het algemeen naar het bereik of de reikwijdte van concepten en toepassingen die onder de spectrumanalysetheorie vallen. Het omvat verschillende technieken en methodologieën voor het analyseren van signalen in het frequentiedomein, variërend van eenvoudige Fourier-transformaties tot geavanceerde spectrale schattingsmethoden. Het spectrum van de theorie omvat dus een breed scala aan toepassingen op verschillende gebieden, waaronder telecommunicatie, audiotechniek, radarsystemen en wetenschappelijk onderzoek.
In de context van analyse verwijst ‘spectrum’ naar de verdeling van frequenties die aanwezig zijn in een signaal of systeem. Het beschrijft het frequentiebereik waarover een signaal of systeem werkt of wordt geanalyseerd. Spectrumanalyse kan verwijzen naar het frequentiespectrum van een signaal, waarbij de amplitude van elke frequentiecomponent wordt uitgezet tegen de frequentie ervan. Het kan ook breder verwijzen naar het bereik of de verscheidenheid aan componenten, kenmerken of aspecten die in een specifieke analytische context worden onderzocht, zoals bij de spectrale analyse van signalen of systemen.
