Radarsignaalfrequentie verwijst naar de specifieke frequentie waarmee radarsystemen elektromagnetische golven uitzenden en ontvangen. Deze frequenties worden doorgaans aangetroffen in het microgolfbereik van het elektromagnetische spectrum, waardoor effectieve detectie, variëteit en snelheidsmeting van objecten mogelijk is.
Het frequentiebereik van een radarsensor is afhankelijk van de specifieke toepassing en uitvoering ervan. Veel voorkomende frequentiebereiken zijn onder meer de L-band (1 tot 2 GHz), S-band (2 tot 4 GHz), C-band (4 tot 8 GHz), X-band (8 tot 12 GHz), Ku-band (12 tot 18 GHz), K Band (18 tot 27 GHz) en Ka-band (27 tot 40 GHz). Elke serie biedt unieke voordelen voor verschillende soorten radartoepassingen, van langeafstandsbewaking tot beeldvorming met hoge resolutie.
Radarstralingsfrequentie is de specifieke elektromagnetische frequentie die door een radarsysteem wordt uitgezonden om objecten te detecteren en te volgen. Deze frequentie kan sterk variëren, afhankelijk van het doel van de radar, en valt doorgaans in het microgolfspectrum, variërend van ongeveer 1 GHz tot 40 GHz.
RF-radar (radiofrequentieradar) werkt in het bredere radiofrequentiespectrum. De specifieke frequentie van RF-radar kan variëren van de onderkant van het spectrum, zoals VHF (zeer hoge frequentie) en UHF (ultrahoge frequentie), helemaal tot aan het microgolfgebied. Veel voorkomende RF-radarfrequenties bevinden zich in de L-band, S-band, C-band, X-band en hogere frequentiebanden tot aan de KA-band.
Actieve radarfrequentie verwijst naar het specifieke frequentiebereik waarop de radar actief signalen uitzendt om objecten te detecteren. Deze frequentie kan variëren afhankelijk van de radartoepassing en valt doorgaans in het microgolfbereik van 1 GHz tot 40 GHz. Actieve radarsystemen kunnen in verschillende banden werken, zoals de L-, S-, C-, X-, Ku-, K- en Ka-banden, die elk verschillende voordelen bieden voor specifieke toepassingen.