Radar zendt elektromagnetische straling uit in de vorm van radiogolven. Deze golven worden gegenereerd en verzonden door radarsystemen om objecten te detecteren en hun bereik, snelheid, richting en andere kenmerken te bepalen op basis van de gereflecteerde signalen. Door de emissie van radargolven kunnen radarsystemen effectief werken in verschillende toepassingen, zoals militair toezicht, luchtverkeersleiding, weermonitoring en navigatie.
Het specifieke type straling dat door radarsystemen wordt uitgezonden, bevindt zich in het radiofrequentiespectrum (RF). Radargolven variëren doorgaans in frequenties van Megahertz (MHz) tot Gigahertz (GHz), afhankelijk van de toepassing en het ontwerp van het radarsysteem. Deze golven zijn niet-ioniserende straling, wat betekent dat ze niet genoeg energie hebben om atomen of moleculen te ioniseren, in tegenstelling tot ioniserende straling zoals röntgenstraling of gammastraling.
De hoeveelheid straling die door radarsystemen wordt uitgezonden, varieert afhankelijk van factoren zoals radarvermogen, antenneontwerp, werkfrequentie en werkcyclus. Moderne radarsystemen zijn ontworpen om straling uit te zenden binnen de veiligheidslimieten die zijn vastgelegd door internationale normen en voorschriften om potentiële gezondheidsrisico’s voor operators, omwonend personeel en het grote publiek te minimaliseren. De niveaus van blootstelling aan straling worden over het algemeen gecontroleerd door technische controles, operationele procedures en veiligheidsnormen om naleving van de veiligheidsrichtlijnen te garanderen.
Hoewel de radar niet-ioniserende straling uitzendt, wat over het algemeen als veilig wordt beschouwd binnen de wettelijke grenzen, zijn er potentiële gevaren verbonden aan overmatige of ongepaste blootstelling. Radarsystemen met een hoog vermogen, met name militaire radars en bepaalde soorten weerradars, kunnen plaatselijke verwarmingseffecten veroorzaken als personeel gedurende langere tijd van dichtbij wordt blootgesteld. Bovendien moeten radaroperators en onderhoudspersoneel veiligheidsprotocollen volgen om blootstellingsrisico’s te minimaliseren en veilige bedrijfsomstandigheden te garanderen.
De golflengte van radargolven varieert afhankelijk van de werkfrequentie van het radarsysteem. Radargolflengten kunnen variëren van centimeters tot meters, wat overeenkomt met frequenties van tientallen MHz tot tientallen GHz. Radarsystemen die op lagere frequenties werken (bijv. S-band, L-band) hebben bijvoorbeeld langere golflengten, terwijl systemen die op hogere frequenties werken (bijv. X-band, Ku) kortere golflengten hebben. De keuze van de golflengte heeft invloed op de prestaties van het radarsysteem, inclusief de resolutie, het bereik en de gevoeligheid voor atmosferische omstandigheden en interferentie. Radaringenieurs selecteren werkfrequenties en golflengten op basis van specifieke toepassingsvereisten om de prestaties te optimaliseren en operationele uitdagingen te verlichten.