Pulscompressietechniek is een signaalverwerkingsmethode die wordt gebruikt in radar- en sonarsystemen om de resolutie en het detectievermogen van pulsen te verbeteren. Door een gemoduleerde puls met een lange duur uit te zenden en vervolgens de ontvangen echo te comprimeren tot een puls met een kortere duur, verbetert deze techniek de signaal-ruisverhouding en maakt een fijnere resolutie van doelen mogelijk. Het proces omvat het coderen van de puls met een specifiek modulatiepatroon, zoals frequentie- of fasecodering, en vervolgens het gebruik van een aangepast filter op de ontvanger om de puls in de tijd te comprimeren.
De pulscompressiemethode omvat de overdracht van een lange puls die wordt gemoduleerd met een specifieke codering, zoals lineaire frequentiemodulatie (chirp) of fasecodering (binaire faseverschuivingssleuteling). Wanneer de echo wordt ontvangen, correleert een aangepast filter het ontvangen signaal met de verzonden code, waardoor de puls effectief wordt gecomprimeerd tot een veel kortere puls. Deze methode maakt de voordelen mogelijk van zowel lange pulsen, die een hoge energie en betere signaal-ruisverhoudingen hebben, als korte pulsen, die een hoge resolutie bieden.
Pulscompressie in sonar werkt volgens dezelfde principes als in radar, waarbij lange gecodeerde pulsen worden gebruikt om onderwaterobjecten met hoge resolutie te detecteren. In sonarsystemen verbetert pulscompressie de objectdetectie door de transmissie van lange pulsen mogelijk te maken die verder kunnen reizen en gemakkelijker te onderscheiden zijn van achtergrondgeluid. De ontvangen echo’s worden vervolgens verwerkt om de pulsduur te comprimeren, waardoor nauwkeurige afstandsmetingen en gedetailleerde beeldvorming van onderwaterkenmerken mogelijk zijn. Deze techniek is vooral nuttig in toepassingen zoals onderwaterkartering, navigatie en objectdetectie.