De Overeenkomst van Parijs inzake aanpassing verwijst naar de inspanningen en toezeggingen die zijn gedaan in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) om landen te helpen zich aan te passen aan de gevolgen van de klimaatverandering. Het richt zich op het helpen van kwetsbare gemeenschappen en ecosystemen bij het omgaan met klimaatgerelateerde veranderingen zoals de stijging van de zeespiegel, extreme weersomstandigheden en verstoringen van de landbouw en watervoorraden. De overeenkomst benadrukt het belang van het opbouwen van veerkracht en het implementeren van adaptieve maatregelen om de negatieve effecten van klimaatverandering op samenlevingen en ecosystemen over de hele wereld te minimaliseren.
De aanpassingsstrategie van Parijs schetst het raamwerk en de acties die nodig zijn om de algehele veerkracht en aanpassingsinspanningen te verbeteren als reactie op de gevolgen van de klimaatverandering. Het moedigt landen aan om aanpassingsplannen en -strategieën te ontwikkelen en uit te voeren die zijn afgestemd op hun specifieke kwetsbaarheden en omstandigheden. Belangrijke elementen zijn onder meer het beoordelen van klimaatrisico’s, het integreren van aanpassing in nationaal beleid en ontwikkelingsplannen, het mobiliseren van financiële middelen voor aanpassingsprojecten en het bevorderen van internationale samenwerking en het delen van kennis over de beste aanpassingspraktijken.
Het Akkoord van Parijs is, simpel gezegd, een historisch internationaal verdrag dat in 2015 werd aangenomen in het kader van het UNFCCC. Het doel is om de opwarming van de aarde te beperken tot ruim onder de 2 graden Celsius boven het pre-industriële niveau, met inspanningen om deze te beperken tot 1,5 graden Celsius. Landen die partij zijn bij de overeenkomst (bijna alle landen in de wereld) verbinden zich ertoe de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, de veerkracht tegen klimaateffecten te vergroten en financiële en technologische steun te bieden aan de ontwikkeling van ontwikkelingslanden. De overeenkomst heeft tot doel deze doelen te bereiken door middel van nationaal bepaalde bijdragen (NDC’s) en regelmatige evaluaties van de voortgang.
De Overeenkomst van Parijs werd op 12 december 2015 aangenomen tijdens de 21e Conferentie van de Partijen (COP21) bij het UNFCCC in Parijs, Frankrijk. Het markeerde een aanzienlijk mondiaal engagement om de klimaatverandering aan te pakken en de transitie naar een koolstofarme en veerkrachtige toekomst te bewerkstelligen. De overeenkomst trad op 4 november 2016 in werking, nadat voldoende ratificaties waren verkregen, waaruit bleek dat er brede internationale steun bestond voor de doelstellingen en principes ervan.
De Overeenkomst van Parijs voor Duurzame Ontwikkeling benadrukt de verbanden tussen klimaatactie en de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s). Het erkent dat het bestrijden van de klimaatverandering essentieel is voor het bereiken van duurzame ontwikkeling, het uitroeien van armoede, voedselzekerheid en het waarborgen van een veilige en gezonde omgeving voor huidige en toekomstige generaties. Door klimaatactie te integreren in nationale ontwikkelingsprogramma’s wil de overeenkomst synergieën bevorderen tussen inspanningen op het gebied van klimaatmitigatie, aanpassing en duurzame ontwikkeling wereldwijd.