Meting van de radardwarsdoorsnede (RCS) kwantificeert de reflecterende eigenschappen van een object bij blootstelling aan radargolven. Het wordt meestal uitgedrukt in vierkante meters (m²) en vertegenwoordigt het effectieve gebied dat door het object aan het radarsysteem wordt gepresenteerd om radargolven te reflecteren. RCS-metingen houden rekening met factoren zoals de fysieke grootte, vorm, materiaalsamenstelling en oriëntatie van het object ten opzichte van de radarbron. Grotere RCS-waarden duiden op sterkere radarreflecties, waardoor het object beter detecteerbaar is door radarsystemen, terwijl kleinere RCS-waarden zwakkere radarreflecties en verminderde detecteerbaarheid suggereren.
Het dwarsdoorsnedeoppervlak van een radar verwijst naar het effectieve oppervlak dat een object presenteert aan radargolven voor reflectie terug naar de radarontvanger. Dit gebied wordt bepaald door de fysieke afmetingen en vorm van het object, en beïnvloedt de manier waarop radargolven interageren met het oppervlak en de interne structuren. Objecten met grotere dwarsdoorsnedegebieden hebben over het algemeen hogere RCS-waarden, reflecteren meer radarenergie en verbeteren hun detecteerbaarheid door radarsystemen.
De typische waarde van radardwarsdoorsnede (RCS) varieert aanzienlijk, afhankelijk van het type object, de grootte, vorm en de frequentie van de gebruikte radargolven. Grote militaire vliegtuigen kunnen bijvoorbeeld RCS-waarden hebben die variëren van tientallen tot honderden vierkante meters (m²), waardoor ze op grote afstanden detecteerbaar zijn door radarsystemen. Kleinere objecten, zoals vogels of kleine drones, kunnen RCS-waarden hebben die worden gemeten in fracties van een vierkante meter (m²), waardoor een grotere nabijheid tot de radarbron vereist is voor effectieve detectie. Radar stealth-technologieën zijn bedoeld om de RC’s van een object te verminderen om de detecteerbaarheid te minimaliseren, waarbij vaak RCS-waarden worden bereikt die vergelijkbaar zijn met of kleiner zijn dan die van kleine vogels of insecten.
Het berekenen van de radardwarsdoorsnede (RCS) van een object omvat complexe elektromagnetische principes en numerieke simulaties. Er wordt rekening gehouden met factoren zoals objectgeometrie, materiaaleigenschappen, golflengte van radargolven en polarisatie van het radarsignaal. Een veelgebruikte methode voor het berekenen van RC’s omvat computertechnieken zoals momentenmethode (mom), fysieke optica (PO) of simulaties van eindige verschiltijddomeinen (FDTD). Deze methoden analyseren hoe elektromagnetische golven interageren met het oppervlak en de interne structuren van het object om de radarverstrooiingskarakteristieken te voorspellen en de RCS-waarde te bepalen onder specifieke radarbedrijfsomstandigheden.
De radardwarsdoorsnede (RC) van het menselijk lichaam varieert afhankelijk van factoren zoals lichaamsgrootte, houding, kledingmateriaal en de frequentie van de gebruikte radargolven. Normaal gesproken zijn de CR’s van het menselijk lichaam relatief laag in vergelijking met grotere objecten zoals voertuigen of gebouwen, waardoor detectie op langere afstanden of in rommelige omgevingen moeilijk wordt. De CR’s van een menselijk lichaam kunnen variëren afhankelijk van het feit of het lichaam staat, zit of beweegt, evenals de specifieke radarfrequentie en polarisatie die voor detectie wordt gebruikt. Het begrijpen en meten van CR’s van het menselijk lichaam zijn belangrijke overwegingen bij het ontwerpen van radarsystemen voor toepassingen zoals veiligheidsscreening, zoek- en reddingsoperaties en biomedische beeldvorming.