De eenvoudigste vorm van een reflectorantenne is de vlakke plaatreflector. Dit basisontwerp bestaat uit een plat, reflecterend oppervlak dat achter een stralend element, zoals een dipoolantenne, is geplaatst. De vlakke plaat reflecteert de radiogolven die door het stralende element worden uitgezonden en stuurt ze in de gewenste richting om de signaalsterkte en focus te verbeteren.
Een reflectorantenne is een type antenne dat een reflecterend oppervlak gebruikt om radiogolven te richten. Het bestaat gewoonlijk uit een stralingselement en een reflector, die een vlak oppervlak, een parabolische schotel of andere vormen kan zijn die zijn ontworpen om de uitgezonden golven te concentreren en te richten. Reflectorantennes worden vaak gebruikt in toepassingen die een hoge versterking en richtingscontrole vereisen, zoals satellietcommunicatie, radarsystemen en radiotelescopen.
Het reflectorpatroon in een reflectorantenne is afhankelijk van de vorm en grootte van het reflecterende oppervlak. Een parabolische reflector creëert bijvoorbeeld een zeer gefocuste, smalle straal door golven naar een enkel brandpunt te reflecteren, wat resulteert in een gericht stralingspatroon met hoge versterking. Vlakke plaatreflectoren produceren een bredere, minder gefocuste straal. Het specifieke reflectormodel is cruciaal bij het bepalen van de antenneprestaties en is ontworpen om te voldoen aan de eisen van de beoogde toepassing.
Het beste materiaal voor een antennereflector is meestal een metaal met een hoge elektrische geleidbaarheid, zoals aluminium of koper. Deze metalen reflecteren elektromagnetische golven effectief en zijn duurzaam en lichtgewicht. Aluminium heeft vaak de voorkeur vanwege de lagere kosten, het fabricagegemak en de goede corrosieweerstand, waardoor het geschikt is voor gebruik buitenshuis in verschillende omgevingsomstandigheden.