Upconversie en downconversie zijn de processen die worden gebruikt in signaalverwerking en telecommunicatie om de frequentie van een signaal naar respectievelijk een hoger of lager frequentiebereik te verschuiven. Downconversie omvat het omzetten van een signaal met een hogere frequentie naar een signaal met een lagere frequentie, meestal om de verwerking of verzending te vereenvoudigen. Upconversie verwijst daarentegen naar het proces waarbij een signaal van een lagere frequentie naar een hogere frequentie wordt omgezet. Deze processen zijn essentieel in verschillende toepassingen, waaronder radiocommunicatie, radarsystemen, satellietcommunicatie en draadloze netwerken, waarbij signalen moeten worden aangepast aan verschillende frequentiebanden voor efficiënte verzending en verwerking.
Het belangrijkste verschil tussen opwaartse en neerwaartse conversie zit in de richting van de frequentieverschuiving. Omlaagconversie vermindert de frequentie van een signaal, waardoor het beter beheersbaar wordt voor verdere verwerking of verzending. Cross-conversie verhoogt de frequentie van een signaal, vaak om het op hogere frequenties te verzenden als er bandbreedte beschikbaar is of als er specifieke wettelijke vereisten bestaan. Beide processen omvatten het mengen van het originele signaal met een lokaal oscillatorsignaal om nieuwe frequenties te genereren, waarbij neerwaartse conversie lagere frequenties produceert en opwaartse conversie hogere frequenties produceert.
Bij signaalverwerking verwijst kruisconversie naar het proces waarbij een basisband- of middenfrequentiesignaal (IF) naar een hoger frequentiebereik wordt verplaatst dat geschikt is voor verzending of verdere verwerking. Dit wordt vaak bereikt met behulp van mixers of modulators die het signaal combineren met een hoogfrequent lokaal oscillatorsignaal. Opconversie wordt gebruikt in toepassingen zoals satellietcommunicatie, waarbij signalen worden omgezet naar hogere frequenties voor efficiënte transmissie over lange afstanden of via satelliettransponders die op specifieke frequentiebanden werken.
Up-to-down-conversie zijn termen die gezamenlijk verwijzen naar frequentieconversieprocessen bij signaalverwerking. Bij upconversie wordt de frequentie van een signaal verhoogd, terwijl bij downconversie de frequentie van een signaal wordt verlaagd. Deze processen zijn van fundamenteel belang in verschillende communicatiesystemen en worden gebruikt om de signaaloverdracht te optimaliseren, de spectrale efficiëntie te verbeteren en te voldoen aan wettelijke vereisten voor frequentietoewijzing en -gebruik.
Een upconverter en een modulator zijn afzonderlijke componenten die worden gebruikt in signaalverwerking en telecommunicatie. Een upconverter is speciaal ontworpen om de frequentie van een signaal van een lagere frequentie naar een hoger frequentiebereik te verschuiven. Het maakt doorgaans gebruik van lokale mixers en oscillatoren om te converteren, waardoor het signaal wordt voorbereid voor verzending of verdere verwerking in een hogere frequentieband. Een modulator is daarentegen een bredere term die verwijst naar een apparaat of circuit dat wordt gebruikt om informatie over het signaal van een vliegdekschip te coderen. Modulatoren kunnen taken uitvoeren zoals amplitudemodulatie (AM), frequentiemodulatie (FM) of fasemodulatie (PM), waarbij de kenmerken van het draaggolfsignaal worden gewijzigd op basis van de verzonden informatie. Hoewel een augmentorconverter zich richt op frequentieconversie, houdt een modulator zich meer bezig met het coderen en moduleren van het signaal voor transmissie- of communicatiedoeleinden.