SAR, of synthetische apertuurradar, wordt “synthetisch” genoemd omdat het door de beweging van het radarplatform (zoals een satelliet of vliegtuig) een virtuele of synthetische antenne-opening creëert die veel langer is dan zijn fysieke grootte. Normaal gesproken bepaalt de grootte van de fysieke opening (antenne) de resolutie van radarbeelden. SAR overwint deze beperking echter door een veel grotere opening te synthetiseren door de beweging van het radarplatform langs zijn vliegbaan.
Dankzij dit synthetische diafragma kan SAR beelden met een hoge resolutie verkrijgen die vergelijkbaar zijn met die verkregen met een fysiek grotere antenne, wat resulteert in gedetailleerde radarbeelden die geschikt zijn voor verschillende toepassingen zoals teledetectie, omgevingsmonitoring en militaire verkenning.
Synthetische apertuurbeeldvorming verwijst naar de techniek die door SAR wordt gebruikt om radarbeelden met hoge resolutie van het aardoppervlak te creëren.
Terwijl het radarplatform langs zijn vliegbaan beweegt, zendt SAR voortdurend radarpulsen naar de grond en registreert de reflecties (echo’s) die terugkaatsen vanaf het oppervlak. Door deze reflecties die over de gehele vliegbaan worden verzameld te combineren, construeert SAR een synthetische opening die veel langer is dan de grootte van de fysieke antenne. Dit gesynthetiseerde diafragma verbetert de resolutie van radarbeelden, waardoor SAR fijne details op de grond kan onderscheiden, zoals gebouwen, wegen, vegetatie en geologische kenmerken.
Beeldvorming met synthetische apertuur is essentieel voor het produceren van gedetailleerde en nauwkeurige radarkaarten die worden gebruikt in toepassingen variërend van landbouw en stadsplanning tot rampenbestrijding en defensie.
Synthetische SAR-lengte verwijst naar de effectieve lengte van de virtuele opening die wordt gesynthetiseerd tijdens de verwerking van radargegevens. Deze synthetische opening wordt gecreëerd door radarecho’s te combineren die worden ontvangen vanuit meerdere posities langs het pad van het radarplatform.
De lengte van dit synthetische diafragma is aanzienlijk langer dan de grootte van de fysieke antenne, wat de resolutie van SAR-beelden verbetert. Synthetische lengte is een kritische factor bij het bepalen van de ruimtelijke resolutie en het detailniveau van SAR-beelden.
Langere synthetische diafragma’s resulteren in beelden met een hoge resolutie en fijnere details, waardoor SAR een effectief hulpmiddel is voor het nauwkeurig in kaart brengen en monitoren van het aardoppervlak over grote gebieden.
De technologie voor synthetische apertuurradar (SAR) is in de loop der jaren onafhankelijk door verschillende onderzoekers en organisaties ontwikkeld. Een van de pioniers van de SAR-ontwikkeling was Carl Wiley, ingenieur van Goodyear Aircraft Corporation, die in de jaren vijftig vroege experimenten uitvoerde.
Het moderne concept en de praktische implementatie van SAR zijn in de jaren zestig echter aanzienlijk vooruitgegaan door onderzoekers van het Stanford Research Institute (SRI). Ze demonstreerden de haalbaarheid van synthetische apertuurradarbeelden met behulp van vliegtuigplatforms en droegen aanzienlijk bij aan de ontwikkeling van SAR-technologie.
Sindsdien is SAR door veel organisaties en landen over de hele wereld verfijnd en ingezet op verschillende platforms, waaronder satellieten en vliegtuigen, voor toepassingen op het gebied van aardobservatie, milieumonitoring, landbouw, defensie, enz.