Synthetische apertuurradar (SAR) wordt voor een verscheidenheid aan toepassingen gebruikt vanwege het vermogen om gedetailleerde beelden van het aardoppervlak te leveren onder alle weersomstandigheden, dag en nacht. Een van de belangrijkste toepassingen van SAR is teledetectie voor monitoring en beheer van het milieu. SAR-gegevens worden gebruikt om veranderingen in landbedekking, vegetatiedichtheid en landgebruik over grote gebieden in kaart te brengen en te monitoren.
Deze capaciteit is cruciaal voor het beoordelen van ontbossing, stadsuitbreiding, landbouw en beheer van natuurlijke hulpbronnen.
SAR speelt ook een cruciale rol bij het monitoren en reageren op rampen, doordat het zorgt voor een snelle beoordeling van gebieden die getroffen zijn door aardbevingen, overstromingen en andere natuurrampen waar traditionele optische beeldvorming gehinderd kan worden door bewolking of duisternis.
SAR-gegevens dienen meerdere doeleinden in verschillende disciplines, voornamelijk op het gebied van milieumonitoring, rampenbeheer, landbouw, stadsplanning en defensie.
Milieuwetenschappers gebruiken SAR-gegevens om de gevolgen van klimaatverandering te bestuderen, kusterosie te monitoren en veranderingen in gletsjers en ijskappen te beoordelen. In de landbouw helpt SAR het gewasbeheer te optimaliseren door informatie te verstrekken over het bodemvochtgehalte, de groeifasen van gewassen en de identificatie van gebieden die gevoelig zijn voor droogte of overstromingen. Stedenbouwkundigen gebruiken SAR voor het monitoren van de stedelijke groei, het plannen van infrastructuur en het volgen van bodemdaling.
SAR-gegevens zijn ook waardevol bij defensie en inlichtingen voor verkenning, bewaking en surveillance van militaire activiteiten en installaties.
SAR detecteert en meet radarecho’s die worden gereflecteerd door het aardoppervlak en die informatie verschaffen over de kenmerken van het terrein, de aanwezige objecten en verschijnselen.
SAR kan verschillende kenmerken detecteren, zoals soorten landbedekking (bijvoorbeeld bossen, stedelijke gebieden), oppervlakteruwheid (bijvoorbeeld bergen, vlaktes), watervlaktes (bijvoorbeeld meren, rivieren) en door de mens gemaakte structuren (bijvoorbeeld gebouwen, wegen).
Door radarsignalen te analyseren, kunnen SAR-systemen subtiele verschillen in oppervlakte-eigenschappen onderscheiden, waardoor natuurlijke en door de mens veroorzaakte veranderingen in de loop van de tijd gedetailleerd in kaart kunnen worden gebracht en gemonitord.
Synthetic Aperture Radar (SAR) werkt door microgolfsignalen naar het aardoppervlak te verzenden en de echo’s op te nemen die worden teruggekaatst naar de radarantenne.
Terwijl het SAR-platform zich langs zijn pad beweegt, aan boord van een satelliet of vliegtuig, verzamelt het radargegevens vanuit verschillende hoeken en posities. Deze radargegevens worden verwerkt met behulp van coherente verwerkingstechnieken om beelden met hoge resolutie van het waargenomen terrein of de waargenomen objecten te synthetiseren.
SAR biedt gedetailleerde beeldvormingsmogelijkheden die vooral nuttig zijn voor toepassingen die nauwkeurige kartering, omgevingsmonitoring, rampenbeoordeling en defensietoezicht vereisen.
SAR wordt operationeel gebruikt sinds de begindagen van teledetectiemissies in de ruimte. De eerste operationele SAR-satellieten werden in de jaren negentig gelanceerd en markeerden een aanzienlijke vooruitgang op het gebied van teledetectietechnologie.
Sindsdien zijn SAR-systemen voortdurend geëvolueerd met verbeteringen in sensortechnologie, algoritmen voor gegevensverwerking en applicatiemogelijkheden. Tegenwoordig wordt SAR routinematig gebruikt in een verscheidenheid aan wetenschappelijke, commerciële en overheidstoepassingen over de hele wereld, en levert het cruciale informatie voor het begrijpen en beheren van de hulpbronnen en het milieu van de aarde.