Grondpenetrerende radar (GPR) wordt gewoonlijk ondergrondse radar of grondpenetrerende radar genoemd. Het is een niet-invasieve geofysische techniek die wordt gebruikt om de ondergrond van de aarde of andere materialen te bestuderen. GPR werkt door korte pulsen van elektromagnetische golven naar de grond of andere media te zenden en reflecties te detecteren die terugkaatsen vanaf ondergrondse interfaces of verborgen objecten.
Deze reflecties worden vervolgens geanalyseerd om afbeeldingen of profielen van de ondergrond te creëren, die informatie verschaffen over de diepte, samenstelling en geometrie van ondergrondse kenmerken.
Ground Indringende Radar (GPR) is een geofysische methode die gebruik maakt van radarpulsen om de ondergrond in beeld te brengen. Het werkt volgens het principe van voortplanting en reflectie van elektromagnetische golven.
Wanneer radargolven verschillende materialen of grensvlakken in de grond tegenkomen, zoals veranderingen in de bodemsamenstelling of verborgen voorwerpen zoals pijpen of archeologische artefacten, reflecteren ze terug naar de oppervlakte.
Door de tijd te meten die nodig is voordat deze reflecties terugkeren en hun sterkte, kunnen GPR-systemen gedetailleerde kaarten of dwarsdoorsnedebeelden van ondergrondse elementen maken zonder dat er opgravingen nodig zijn.
Het belangrijkste verschil tussen grondradar (GPR) en lichtdetectie en variatie (LiDAR) zijn hun operationele principes en toepassingen. GPR maakt gebruik van radargolven (microgolven) om de grond binnen te dringen en ondergrondse elementen of objecten te detecteren.
Het geeft informatie over wat zich onder het oppervlak bevindt, zoals bodemlagen, ondergrondse nutsvoorzieningen of archeologische overblijfselen. Lidar gebruikt daarentegen laserpulsen om afstanden tot het aardoppervlak te meten en gedetailleerde driedimensionale modellen van het aardoppervlak en zijn kenmerken te creëren.
LiDAR wordt doorgaans gebruikt om zeer nauwkeurig terrein, vegetatie en stedelijke omgevingen in kaart te brengen, terwijl GPR meer gericht is op ondergrondse beeldvorming en detectie.
Grondradarsystemen (GPR) kunnen over het algemeen worden ingedeeld in twee hoofdtypen op basis van hun antenneconfiguratie: luchtgekoppelde GPR en grondgekoppelde GPR. Luchtgekoppelde GPR-systemen maken gebruik van antennes die radargolven de lucht in sturen en ontvangen, geschikt voor oppervlaktescantoepassingen.
Grondgekoppelde GPR-systemen maken gebruik van antennes die in direct contact staan met de grond of andere materialen die worden onderzocht, waardoor diepere penetratie en beeldvorming met hogere resolutie van ondergrondse kenmerken mogelijk zijn.
Grondpenetrerende radar (GPR) heeft diverse toepassingen op verschillende gebieden. Het wordt vaak gebruikt in de civiele techniek voor het detecteren van ondergrondse nutsvoorzieningen zoals leidingen en kabels, het beoordelen van de staat van wegen en bestrating en het in kaart brengen van geologische structuren.
In de archeologie helpt GPR bij het lokaliseren van begraven artefacten, oude bouwwerken en archeologische kenmerken zonder opgravingen. Milieustudies gebruiken GPR om bodemstratigrafie, grondwatervoorraden en verontreinigingspluimen te bestuderen. Bovendien wordt GPR gebruikt bij forensisch onderzoek om te zoeken naar begraven bewijsmateriaal of menselijke resten, waardoor waardevolle informatie over ondergrondse omstandigheden wordt bijgedragen zonder de locatie te verstoren.