De SAR-sensor (synthetische apertuurradar) werkt door microgolfpulsen naar het aardoppervlak uit te zenden vanaf een antennesysteem op een bewegend platform, zoals een satelliet of vliegtuig. Deze pulsen reizen naar het grond- of wateroppervlak en interageren met objecten en terreinkenmerken. De radarpulsen worden vervolgens teruggekaatst naar de sensorantenne en verzameld als echo’s.
De SAR-sensor meet de vertraging en intensiteit van deze echo’s om een gedetailleerd beeld te creëren van het gebied onder de vliegroute van het platform.
SAR, of synthetische apertuurradar, is een teledetectietechnologie die radarpulsen gebruikt om beelden met hoge resolutie van het aardoppervlak te genereren. Het werkt door microgolfsignalen naar het grond- of wateroppervlak te verzenden en gereflecteerde echo’s van verschillende objecten en structuren te ontvangen. Terwijl het radarplatform zijn pad volgt, verzamelt SAR gegevens over een grote breedte.
Door deze echo’s te verwerken met nauwkeurige timing- en fase-informatie, synthetiseert SAR een samenhangend beeld dat gedetailleerde kenmerken onthult, zoals terreintopografie, vegetatiebedekking en door de mens gemaakte structuren. Deze technologie wordt veel gebruikt bij milieumonitoring, rampenbeheer, landbouw en militaire verkenning vanwege het vermogen om dag en nacht en onder alle weersomstandigheden te opereren.
De SAR wordt geclassificeerd als een actieve teledetectiesensor omdat deze zijn eigen straling (microgolfpulsen) uitzendt en de gereflecteerde signalen meet.
In tegenstelling tot passieve sensoren die afhankelijk zijn van zonlicht of natuurlijke straling, werkt SAR onafhankelijk van externe lichtbronnen. Dankzij deze functie kan SAR consistente en betrouwbare gegevens leveren voor beeldvormingsdoeleinden, ongeacht de weersomstandigheden of het tijdstip van de dag.
Door het actieve karakter van SAR kan het ook door wolken, rook en vegetatie heen dringen, waardoor het waardevol is voor toepassingen waarbij het zicht of de toegang beperkt kan zijn.
Synthetische apertuurradar (SAR) werkt op microgolffrequenties die doorgaans variëren van de L-band (1-2 GHz) tot de Ku-band (12-18 GHz) en daarbuiten. De specifieke frequentie die door SAR-systemen wordt gebruikt, is afhankelijk van de gewenste resolutie, penetratievermogen en operationele overwegingen.
Lagere frequenties zoals de L-band zorgen voor een betere penetratie door vegetatie en bodem, waardoor ze geschikt zijn voor toepassingen zoals bosmonitoring en schatting van bodemvocht. Hogere frequenties zoals X-band en Ku-band zorgen voor een hogere ruimtelijke resolutie, maar kunnen beperkingen hebben wat betreft penetratie en gevoeligheid voor atmosferische omstandigheden. SAR-systemen zijn ontworpen om te werken op specifieke frequenties die zijn geoptimaliseerd voor de beoogde toepassingen, waarbij de vereisten voor resolutie, dekking en omgevingspenetratie in evenwicht zijn.