Atmosferische verzwakkingsfrequentie verwijst naar de specifieke golflengten of frequentiebanden van elektromagnetische straling die worden beïnvloed door absorptie en verstrooiing wanneer ze door de atmosfeer van de aarde gaan. Verschillende atmosferische gassen, aërosolen en deeltjes hebben op verschillende manieren een wisselwerking met straling, afhankelijk van hun golflengte. Kortere golflengten in het ultraviolette en zichtbare spectrum worden bijvoorbeeld sterk geabsorbeerd door gassen als ozon en waterdamp, terwijl langere golflengten in het infrarode spectrum minder worden geabsorbeerd. Het begrijpen van frequentieafhankelijke verzwakking in de atmosfeer is cruciaal voor het ontwerp en de interpretatie van teledetectiesystemen, weerradar en communicatienetwerken die in specifieke frequentiebereiken werken.
Het berekenen van RF-verzwakking (radiofrequentie) omvat het bepalen van de vermindering van de signaalsterkte wanneer elektromagnetische golven zich door verschillende media of obstakels voortplanten. RF-verzwakking kan worden berekend met behulp van wiskundige modellen die rekening houden met factoren zoals afstand, frequentie, atmosferische omstandigheden en fysieke eigenschappen van materialen die door het signaal worden aangetroffen. Een gebruikelijke benadering is het gebruik van de FRIIS-transmissievergelijking, die het ontvangen vermogen op een afstand van de zender berekent op basis van het uitgezonden vermogen, de antenneversterking en het vrije padverlies. Ingenieurs en RF-specialisten gebruiken deze berekeningen om de signaaloverdracht te optimaliseren, interferentie te minimaliseren en betrouwbare communicatie in draadloze netwerken en satellietcommunicatie te garanderen.
Atmosferische lichtverzwakking verwijst naar de vermindering van de intensiteit van zichtbaar licht terwijl het door de atmosfeer van de aarde reist. Deze verzwakking treedt op als gevolg van absorptie- en diffusieprocessen waarbij atmosferische gassen, aërosolen en deeltjes betrokken zijn. Bepaalde golflengten van zichtbaar licht worden bijvoorbeeld geabsorbeerd door moleculen zoals waterdamp en ozon, die bijdragen aan de blauwachtige kleur van de lucht. Bovendien leidt de verstrooiing door moleculen en deeltjes in de atmosfeer het licht in verschillende richtingen, waardoor de kwaliteit en zichtbaarheid van het licht dat het aardoppervlak bereikt, wordt beïnvloed. Verzwakking van het licht in de atmosfeer heeft invloed op de zichtbaarheid, de atmosferische optica en de kleuren die worden waargenomen bij zonsopgang en zonsondergang. Wetenschappers en meteorologen bestuderen deze effecten om de klimaatdynamiek, de luchtkwaliteit en het gedrag van zonnestraling in de atmosfeer te begrijpen.