Szerokość wiązki odnosi się do szerokości kątowej głównego listka charakterystyki promieniowania anteny. W telekomunikacji i inżynierii antenowej opisuje zasięg kątowy lub propagację energii elektromagnetycznej wypromieniowanej lub odebranej przez antenę w określonym kierunku. Szerokość wiązki wskazuje, jak wąsko lub globalnie skupiona jest energia anteny podczas nadawania lub odbierania sygnałów. Zwykle jest mierzony w stopniach i pomaga określić kierunkowość i obszar pokrycia charakterystyki promieniowania anteny.
W fizyce szerokość wiązki ogólnie odnosi się do wymiarów fizycznych lub średnicy wiązki cząstek lub fal elektromagnetycznych. Na przykład w optyce może odnosić się do średnicy wiązki laserowej lub propagacji światła ze źródła. W kontekście anten szerokość wiązki odnosi się w szczególności do kątowego rozproszenia głównego listka charakterystyki promieniowania, a nie do fizycznych wymiarów samej wiązki. Określa ilościowo kierunkowość i zasięg przestrzenny sygnałów transmitowanych lub odbieranych z anteny.
Szerokość wiązki układu antenowego odnosi się do szerokości kątowej głównego płata charakterystyki promieniowania wytwarzanego przez układ anten pracujących razem jako pojedyncza jednostka. Układy antenowe służą do uzyskania określonych właściwości promieniowania, takich jak kierunek wiązki lub jej kształt, poprzez połączenie sygnałów z wielu anten. Szerokość wiązki układu antenowego zależy od rozmieszczenia i rozmieszczenia poszczególnych anten w układzie, co ma wpływ na właściwości kierunkowe i obszar pokrycia układu. Inżynieria i projektowanie sieci antenowych często wiąże się z optymalizacją układu i konfiguracji w celu osiągnięcia pożądanej szerokości wiązki i charakterystyki wydajności.