W terminologii radarowej spójność odnosi się do zależności fazowej pomiędzy sygnałami nadawanymi i odbieranymi. System radarowy uważa się za spójny, gdy utrzymuje stabilną zależność fazową pomiędzy transmitowanymi impulsami i odbieranymi echami. Spójność ta umożliwia radarowi dokładny pomiar przesunięć Dopplera spowodowanych ruchem celów względem radaru. Analizując fazę zwracanych sygnałów w stosunku do transmitowanych impulsów, spójne systemy radarowe mogą rozróżniać poruszające się cele od nieruchomych obiektów, określać prędkość celu i poprawiać ogólną wydajność radaru pod względem czułości i dokładności. Spójne systemy radarowe są niezbędne w zastosowaniach, w których precyzyjne wykrywanie celów, śledzenie i pomiar prędkości mają kluczowe znaczenie, np. w obserwacji wojskowej, monitorowaniu pogody i kontroli ruchu lotniczego.
Spójny impuls odnosi się do impulsu radarowego, który utrzymuje spójną zależność fazową w czasie. W systemach radarowych generowane są spójne impulsy ze stabilnym odniesieniem fazowym, co gwarantuje, że każdy impuls jest przesyłany ze znaną fazą w stosunku do poprzednich impulsów. Spójność ta umożliwia odbiornikowi radarowemu precyzyjne przetwarzanie odbitych ech poprzez porównanie ich fazy z transmitowanymi impulsami. Spójne impulsy są niezbędne w technikach przetwarzania dopplerowskiego, które polegają na pomiarze przesunięcia fazowego zwracanych sygnałów w celu wykrycia prędkości poruszających się celów. Spójne systemy radarowe impulsowe wykorzystują te techniki w celu zwiększenia możliwości wykrywania celów i poprawy wydajności radaru w złożonych środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń lub zakłóceń w tle.
Różnica między wzmocnieniem spójnym i niespójnym polega na tym, w jaki sposób każdy rodzaj wzmocnienia jest uzyskiwany i wykorzystywany w systemach radarowych. Wzmocnienie spójne odnosi się do poprawy siły sygnału lub zdolności wykrywania osiągniętej dzięki technikom spójnego przetwarzania, takim jak spójna integracja i przetwarzanie Dopplera. W spójnych systemach radarowych sygnały z wielu impulsów radarowych są spójnie integrowane w czasie, aby zwiększyć stosunek sygnału do szumu (SNR) i poprawić wykrywanie słabych lub odległych celów. Wzmocnienie spójne wynika z akumulacji energii ze spójnych ech, co poprawia zdolność radaru do wykrywania i śledzenia ruchomych celów z dużą precyzją.
Z drugiej strony, niespójne wzmocnienie odnosi się do poprawy rezystancji sygnału osiągniętej za pomocą niespójnych metod przetwarzania, takich jak uśrednianie lub sumowanie amplitudy. W niespójnych systemach radarowych sygnały z wielu impulsów są łączone bez względu na ich zależność fazową. Ten proces uśredniania zwiększa całkowitą moc odbieranego sygnału, ale nie zapewnia tego samego poziomu czułości i dokładności w wykrywaniu przesunięć Dopplera lub odróżnianiu ruchomych celów od nieruchomych zakłóceń, jak ma to miejsce w przypadku spójnego przetwarzania. Wzmocnienie niespójne jest prostsze do wdrożenia, ale generalnie zapewnia niższą wydajność w porównaniu ze wzmocnieniem spójnym pod względem czułości radaru i możliwości wykrywania celów.