Długość fali w paśmie O w komunikacji optycznej zazwyczaj mieści się w zakresie od około 1260 nanometrów (nm) do 1360 nm. Ten zakres długości fal znajduje się w dolnej części widma optycznego i jest powszechnie stosowany w sieciach światłowodowych do przesyłania danych na duże odległości przy niskim tłumieniu. Długości fal w paśmie O są korzystne ze względu na ich kompatybilność ze standardowymi światłowodami i zdolność do obsługi dużych prędkości transmisji danych, dzięki czemu nadają się do różnych zastosowań telekomunikacyjnych.
Pasmo O, znane również jako pasmo oryginalne, odnosi się do określonego zakresu długości fal stosowanego w komunikacji światłowodowej. Obejmuje długości fal od około 1260 nm do 1360 nm. Zakres ten stanowi część ogólnego widma optycznego wykorzystywanego do przesyłania sygnałów za pomocą włókien optycznych, zapewniając wydajną transmisję danych przy minimalnej utracie sygnału. Charakterystyka pasma O sprawia, że nadaje się on do systemów komunikacji optycznej na krótkich i długich dystansach, przyczyniając się do skalowalności i niezawodności sieci światłowodowych.
Długość fali związana z pasmem O w komunikacji optycznej zazwyczaj mieści się w zakresie od około 1260 nanometrów (nm) do 1360 nm. Zakres ten odpowiada podczerwonej części widma elektromagnetycznego, gdzie długości fal światła są dłuższe niż światło widzialne, ale krótsze niż mikrofale. Sygnały optyczne w tym zakresie długości fal są skutecznie przesyłane przez standardowe światłowody, umożliwiając szybką transmisję danych na duże odległości, minimalizując jednocześnie tłumienie i efekty dyspersji sygnału.
Główną różnicą między pasmem O i pasmem C są odpowiednie zakresy długości fal i zastosowania w komunikacji optycznej. Pasmo O działa w zakresie długości fal od około 1260 nm do 1360 nm, podczas gdy pasmo C obejmuje długości fal od około 1530 nm do 1565 nm. Chociaż oba pasma są wykorzystywane do przesyłania danych w sieciach światłowodowych, oferują różne zalety: długości fal w paśmie O są odpowiednie do zastosowań wymagających niskiej dyspersji i lepszej wydajności na krótszych dystansach, natomiast długości fal w paśmie C są preferowane w przypadku długich transmisji ze względu na ich mniejszą tłumienie i kompatybilność z istniejącą infrastrukturą światłowodową.
Optyczne pasmo L ogólnie odnosi się do długości fal w widmie optycznym w zakresie od około 1565 nanometrów (nm) do 1625 nm. Ten zakres długości fal jest używany w komunikacji optycznej do określonych zastosowań, które wymagają transmisji o wysokiej wydajności na duże odległości. Pasmo L oferuje takie korzyści, jak zmniejszone tłumienie światłowodu w porównaniu z innymi pasmami długości fali, umożliwiając wydajną transmisję danych przy minimalnych stratach sygnału i efektach dyspersji. Systemy optyczne zaprojektowane dla pasma L wykorzystują jego właściwości do uzyskania niezawodnych, szybkich łączy komunikacyjnych, spełniających różne wymagania telekomunikacyjne i sieciowe.